Log in
Seblog.nl

Seblog.nl

Hoe groot is de kans

Ik keek net uit het raam en zag een geel busje langsrijden. Gewoon, een geel busje. Ik dacht aan hoe vet het zou zijn als daar een voertuig reed waarmee ik een diepe verbinding voelde. Ik zou dan denken: ha, kijk, dat voertuig, hoe groot is de kans dat ik uit mijn raam kijk en precies dat voertuig zie?

Ik had ook dit gele busje speciaal kunnen vinden, dacht ik toen. Ja, hoe groot is de kans dat ik precies uit het raam kijk als er een geel busje voorbij rijdt? Het punt is: er is altijd wel iets bijzonders dat voorbij rijdt. Hoe groot is de kans dat je uit het raam kijkt en een betekenisvolle verbinding kan leggen met datgene wat langsrijdt? Die nadert honderd procent.

Net toen ik tot die conclusie kwam, zag ik een gele takelwagen langsrijden. Nu ben je gewoon met me aan het fucken, wereld, dacht ik.

Dat je na duizenden kilometers reizen toch weer precies die ene millimeter vindt waar je sleutel perfect in past, waarna je ‘thuis’ bent.

Straks komt de zon op en vlieg ik met hem mee. Mijn valentijnsdag duurt 32 uur, waarvan 11 alleen in een vliegtuig. ‘s Ochtends in een land waar mensen chocola geven, ‘s avonds in een land waar mensen anoniem kaartjes sturen.

Een jongen komt binnen in het hostel. Het meisje naast me vraagt aan de hostel-eigenaresse in het Japans of het een Chinees is. Nee, het is een Koreaan. Waarop het meisje in het Koreaans tegen de jongen begint. Hostel-eigenaresse onder de indruk, ik ook. Haar Koreaans blijkt beter dan haar Engels, mijn Japans beter dan dat van hem, de hostel-eigenaresse zegt dat ze soms ook wat Koreaans snapt. ‘Solten wir dann etwas Deutsch reden?’, vraag ik voor de grap, want dat spreekt de hostel-eigenaresse ook. Alle talen door elkaar.

Je weet dat je nerd bent als je in Akihabara bijna staat te huilen bij een Pikachu-spelletje dat je wilde toen je 12 was.

Meer laden