Kort

Call me weird, but I already have this line in my ~/.zshrc file:

alias :q="exit"

This is because sometimes, by hands just type :q when I'm ragequitting Vim. It closes one Vim pane at a time, but since I run Vim inside of Tmux, some of the panes might not be a Vim pane but a Tmux pane. It's nice to just be able to ragequit all the panes in the same way.

(Yes, I could just nuke the Tmux session, but the point of ragequitting is that you bash your keyboard a lot to make a dramatic point to yourself and whatever project you were working on.)

I do a lot of Git stuff in the Fugitive Vim plugin, because it's a nice middle ground between a Git GUI and the command line. But this means my fingers type :G a lot now, including sometimes in the terminal, so I added the following:

function :G { nvim "+:G $@" }

This makes :G in the terminal open (Neo)Vim, directly executing the :G command (a neat little trick in itself). I considered aliasing it to just git, but that would still not have the same effect, as :G without arguments is more like git status. Making it a function and using the $@ makes sure I can also pass it arguments, but I'm doubting my fingers will ever go that far on autopilot.

(Come on, judge me.)

Ik stond net gewoon een beetje te grasduinen in mijn eigen boekenkast, alsof het een boekwinkel was, en ik weet niet wat me ouder deed voelen: de op 17 pagina's na ongelezen pocket van On the road, waarvan ik nog weet dat ik hem nieuw gekocht heb, die nu vergeeld is en ruikt als al die tweedehands boeken in de winkeltjes; of het feit dat ik Spel van Stephan Enter uit de kast haal, denk dat ik dit echt eens moet lezen – maar nee wacht, ik héb ik gewoon al gelezen, en niet eens zo heel lang geleden – of nee, dat is toch inmiddels alweer minstens vijf jaar terug.

Nu ik meer blog ben ik ook beter mijn RSS-reader bij aan het houden. Of ja, was, want ik ben nu op vakantie en dan gaat het minder.

Sowieso lukt het me wel om de korte posts of de minder interessante dingen te lezen of op gelezen te zetten. Het probleem zijn de net iets grotere blogposts, waar ik echt even tijd voor wil nemen om te lezen. Die blijven dus liggen.

En zo staat de teller van de RSS-reader nu boven de honderd. Want hoe meer vakantie, hoe korter te posts die ik wel lees, en dus hoe meer blijft liggen wat interessant lijkt voor later.

Ik ben trouwens wel best ver in mijn boek. Dat is ook wat waard.

Last year I shared a Vim keybinding that I use quite frequently: I mapped gy to "+y, meaning that with the gy I yank text into the system clipboard (without the awkwardness of typing double quote and plus).

I recently added another mapping to it: if I do gY, it will actually yank the full content of the open file into my system clipboard. This saves me the awkwardness of typing gggyG. See my mapping below though: by using the command style yank, I actually don't let the cursor jump, which is much nicer.

nmap gy "+y
vmap gy "+y
nmap gY :%y+<cr>

Gisteravond luisterde ik een aflevering van de Remote Ruby podcast met Derek Sivers, waarin hij uit de doeken doet hoe hij alle logica van zijn applicaties in de database zelf stopt, en waarin hij ook zijn persoonlijke database noemt, waarin hij zo'n beetje zijn hele leven vastlegt.

Zijn database staat in interessant contrast met de gebruikers van Obsidian, die juist voor 'plain text' gaan als opslagformaat, in de hoop dat tekst over twintig, vijftig, honderd jaar nog steeds gelezen kan worden door computers. Maar tegelijkertijd staat het óók in interessant contrast met de Ruby on Rails en Laravel developers die alle logica uit de database proberen te houden en de database alleen maar gebruiken voor domme opslag van data.

Het is fijn om af en toe even uit je comfortabele doos te worden gestuurd. Dit weblog slaat alle posts ook op in losse tekstbestanden en op mijn werk werk ik met Laravel en een relatief domme database.

Derek wijst in de aflevering ook op de Simplicity Matters talk van Rich Hickey, wiens talks eigenlijk allemaal heel goed zijn. De talk gaat in op de concepten 'makkelijk' (easy) en 'simpel' (simple), en hoe mensen die twee concepten door elkaar halen terwijl ze fundamenteel andere dingen zijn. Ook voor niet-programmeurs wel een aanrader, denk ik, al moet je af en toe even door wat jargon heen.

Ik speel sinds 2013 Go, 'het oudste bordspel ter wereld', en was er altijd trots op dat ik al speelde vóór de computer zo sterk werd dat geen mens er meer van kan winnen. Niet dat ik ooit van 'de computer' heb kunnen winnen: in 2013 was dat al alleen voorbehouden aan de sterkste spelers.

Een ander feitje over Go dat ik graag herhaal, is dat het meer bordposities heeft dan schaken. Bla bla, de computer won al van de mens met schaken in 1977, en dan noem ik het aantal atomen in het zichtbare universum, alsof ik weet waar ik het over heb.

Maar met grote verbazing las ik dus net in NRC dat er een ander spel is dat nóg meer bordposities heeft en waar de computer het nóg moeilijker mee had. Door de bordposities, door het aantal mogelijke begin-opstellingen, én door het feit dat de tegenstander niet weet waar de stukken staan. We hebben het over Stratego, wie had dat gedacht.