Kort
Ik weet weer het antwoord op de vraag ‘waarom heb ik geen secondelijm in huis’, wat een nare vingertoppen krijg je ervan. Maar het is per saldo vast beter voor het milieu dan een nieuw telefoonhoesje kopen.
Net de Pride Walk in Amsterdam gelopen, omdat ik vorige jaren steeds pas op de botenparade bedacht dat ik daar ook aan had willen meerdoen. Pride is een leuk feest, maar pride is ook een protest, zo lang als dat nodig is.
Ik ga nu snel terug naar Nijmegen waar de Eurogames bezig zijn. Vanavond nog even 5km hardlopen bij een side-event ervan. Hopelijk gaat dat sneller dan de Pride Walk.
Van de week liep ik met wat collega’s en hun vraag was: moet dat nou, een sportevenement voor homo’s? Zo sluit je je af, maak je het juist apart. Mijn antwoord was dat er meer zichtbaarheid moet zijn, maar ze werden alleen maar stelliger.
‘Voor een gaybar heb ik nog respect,’ zei iemand, ‘dat is makkelijker, als je on the hunt bent, dat je niet hoeft te vragen.’ Maar een sportevenement was daarin niet praktisch, dus overbodig, vond hij.
Ik heb daar dus nu een halve week mee in mijn maag gezeten. Is het overbodig?
Ik had geen antwoord. Maar het antwoord is: zolang een dergelijk evenement als politiek wordt ervaren, is het politiek en dus nodig als protest. En als het niet meer politiek is, is het er alleen voor de leuk, en dan is het nodig omdat het leuk is.
Ergens vind ik het nog steeds eng: ik zit nu bij een nieuwe atletiekvereniging en ik ben daar niet expliciet uit de kast, dus zit ik er nog in, zo gaat dat. Ga ik de run van vanavond op Strava zetten? En de Pride Run volgende week? Het doet niet ter zake maar toch wel.
Eerst maar even zorgen dat ik daar op tijd aankom en überhaupt meeren. Het is nodig. Pride is protest.
Ik was dit weekend in Utrecht voor een go-toernooi en in de pauze daarvan ben ik nog even de binnenstad in gewandeld. Op mijn lijstje van plekken om te bezoeken stond nog boekhandel Broesse, want die zijn verhuisd en ik was er nog niet wezen kijken. Dat is de eerste tip: ga daar heen, het is een mooie boekhandel.
Eenmaal daar stond ik oog in oog met een Bambook. Dit is precies wat ik al een tijdje beschrijf als wat ik wil hebben: een meeneembaar whiteboard in de vorm van een opschrijfboekje. Ik heb in het verleden daarwerkelijk een whiteboardje van 30 bij 30 cm meegenomen naar kantoor voor dit doel, maar het was nooit echt handzaam. Ik heb natuurlijk direct de kleinste Bambook meegenomen als impulsaankoopje.
En dat is dus de tweede tip: dit is een heel fijn ding. Nee, het is wat gladder dan papier en de pen schrijft niet zoals balpen of potlood, maar het werkt heel aardig. Met nul schuldgevoel schrijf ik hele pagina’s vol.
De laatste tip is om die aantekeningen binnen het uur van je meeting even uit te tikken. Ik heb dat nu al twee keer gedaan voor twee verschillende behoorlijk informatie-zware afspraken, en in beide gevallen voel ik me een stuk lichter omdat ik het idee heb dat alle informatie netjes in een lopende tekst is gevat. Moet ik wel bij zeggen dat ik snel en makkelijk typ.
Vandaag is er een reünie op de plek waar ik mijn eerste biertje dronk. Nu drink ik 0.0, want ik moet nog rijden. Mijn gebruikelijke autoschaamte wordt hier verdrongen door autotrots, want sinds kort kan ik ook rijden. Ik ben niet langer die ene die op een ov-fiets aan komt zetten, die sowieso niet de bob is want ja, geen rijbewijs.
De trots wordt beantwoord met kinderen, kinderen die kunnen lopen en praten en ‘papa’ en ‘mama’ zeggen tegen hen die ik nog als kind ken. De mensen van wie ik wist dat ze ouders waren geworden hebben hun kinderen niet eens mee: te oud, waarschijnlijk, hadden wel betere dingen te doen.
‘Een witte Volkswagen Up,’ vertel ik tegen een papa. ‘Ah,’ zegt hij, ‘wij twijfelen nog. Onze tweede auto is kapot, maar zo’n kleine is toch wel fijn om erbij te hebben.’ De Chinees na afloop sla ik over, maar zonder goed excuus, thuis zit er niemand op me te wachten. ‘Nee sorry,’ zeg ik, ‘het is een lange reis.’
The day before yesterday I posted about how to divide up posts into various 'post topics', to aid readers in finding something interesting.
Just now I came across an interesting read (in Dutch) by NRC, how they put articles on their homepage. The gist of it: they have some automation, but most of it is actually hand picked by a team.
I don't know if I want to hand pick something like that for my own site, but I like the idea of hand-picked content over algorithms. Or even 'assisted hand-picking', something like that might work.
Another perspective I wanted to add to my own post: by creating these three to five main categories, one is also creating three to five 'personas' to write for. It is like writing a letter to a friend, but then have three friends with different interests, so you write them different stories. What I mean is that these main topics can also aid the writing process itself.
When @hacdias.com posted about our conversation about post topics I couldn’t stay behind to also formulate my part of it in a blogpost.
Currently I have various feeds for various post types. I don’t want to link them all here, in case I want to change them around, but I have different feeds that only show my likes, my photos, my replies, etc (you can probably guess the URLs).
These feeds are relatively easy to set up: does it have a photo? Then it’s a photo. Does it have a title? Then it’s an article. This post doesn’t have any, so it’s a note. I have a few of those rules set up and they fill these pages.
But when you scroll through my photo feed, you will also see drawings. When you scroll through my notes, there are various topics represented. It is not that bad right now, but that is mainly because I don’t post as much as I could, because I don’t want to bore my readers with topics they don’t want to follow.
On social media, we live a siloed life, and the people on the IndieWeb are trying to bring that all back to their own site. But, in the siloed life, we can pick the silo for the post. ‘Insta is for friends, Twitter is more business, Reddit is shitposting’, something like that. Sometimes the silo is aimed at a certain kind of post, sometimes it is just the kind of bubble you created for yourself on that silo that makes you post a certain way.
On the IndieWeb, I have only one site. Of course I can get multiple – I have – but I like having all my posts in one place. But I also want to give people options for how to follow me, different persona to share posts with.
I do have tags but most are not that useful. Most of them only contain one post, and also, most of them are very specific. I like the indieweb and vim tags, for they are quite topical, but those are exceptions.
At one point (not now) I would like to divide posts up into probably five rough categories. The homepage might still show a selection of all, and there will also be a place to actually see everything, but I think these categories make sense to me:
- professional / helpful for all those posts in which I share something about IndieWeb, Vim, something about programming, something I learned
- personal for stories about what happened in my life, maybe also some tweets, the more human connection
- too personal for checkins, books I’ve read, food I’ve eaten, movies I’ve watched, still about life but without commentary
- art for those good pictures, occasional drawings, fiction stories, the things I post too little
I said five and I posted four, because I don’t think this is final. I might also want to add a ‘current obsession’ category, to blog about those things I am deeply into. (There has been posts about keyboards here, you missed Getting Things Done, currently I am into the game of Go again.)
A last category I might also need is ‘thinking out loud’, as this is a post that would fall into that. For what is worth, I’ll post it anyway.
Kleine follow-up op mijn toepassing van NFC-stickers: ik heb zojuist een sticker op mijn wasmachine geplakt. Hoe meer je gaat leven met een app waar je al je todo's in bewaart, hoe meer je ook andere todo's daar in wil stoppen. Zo heb ik dus een herhalende herinnering om de was te doen, dat is, de inhoud van de wasmand in de wasmachine te stoppen. De vraag is, wie haalt het er dan weer uit?
Daarnet bleek ik dat dus vergeten te zijn. De was zat nog in de machine terwijl die al een tijd klaar was. De nieuwe sticker op de wasmachine lost dat op: zodra ik 'm scan maakt mijn iPhone een taak aan genaamd 'was ophangen', in de context 'thuis' en met de datum van vandaag. De nieuwe taak opent direct zodat ik een specifiekere herinnering kan instellen als dat nodig is. Na het aanzetten even scannen en klaar. Kind kan de was doen.
Je bent altijd één plugin verwijderd van je ideale WordPress-setup.
Ik doe dit dus al jaren: ook al tweet ik niet veel, elke tweet staat ook op mijn eigen site. Het archief downloaden is de eerste stap, maar een eigen domein de belangrijkste. Kan eng klinken maar ook jij kan er gewoon een registreren.
Ik zie veel zoveel-jaar-geledens vandaag, dus ik dacht ik doe ook mee: vandaag is het 16 jaar geleden dat ik een weblog lanceerde op Seblog.nl en aangezien ik toen 16 was ben heb ik vanaf vandaag langer wel een weblog dan niet.
De maan schijnt recht mijn kamer in, ik heb hem nog nooit zo vol gezien, zo veel licht. Ergens bang om nu een wolf te worden maar vooralsnog voel ik me prima.
‘Flitsbezorgers’, want ze rijden te hard en door rood zodat jij het niet hoeft te doen. De haast en stress op straat uitbesteden. Verkeersonveiligheid as a Service. #boomertweet
Ik blijf hiervan schrikken... Een raar rommelend geluid, eigenlijk best wel dichtbij, ergens op je bureau zelfs. Zijn het je boxjes? Die staan uit. Komt het uit je monitor? Onwaarschijnlijk. Regent het ergens naar binnen? Geen raam hier. Zit er soms een beest binnen?
Nee, het is je externe harde schijf, zoals elke keer als je een backup maakt.
Wanneer vinden we eens fietslichtjes uit die langer mee gaan dan een half jaar?
Zojuist ging opeens het licht uit. Dus ik denk: huis, wat is dit? Het ging namelijk met een kleine fade-out, niet direct, dus ik wist dat het niet aan de elektriciteit lag.
Toen bedacht ik me: ik had net even verbindingsproblemen op mijn iPhone, dus ik had wifi even uitgezet om te zorgen dat hij via 4G verbonden was.
En inderdaad, ik zet op mijn iPhone de wifi weer aan en direct gaat het licht aan. Welkom in 2022.
Als jullie nou morgen allemaal naar Spiderman gaan, ga ik morgen eindelijk naar de kapper.
Vandaag was de warmste dag van 2022 ooit gemeten.
Bureau opnieuw aan het inrichten, best een klus. Als het af is schrijf ik een boek en word ik kabelmanagementguru.
Bij wijze van vanantie naar een onbekende Albert Heijn gegaan. Kan ik iedereen aanraden, alles wat je kent maar dan op een andere plek.
Je komt wel met meer zooi thuis die je anders nooit koopt.
Altijd alles kwijt zijn is vervelend, maar een idee hebben, opstaan, naar die ene onlogische plek lopen en daar inderdaad vinden wat je zocht vind ik stiekem ook best eng.