Ik stond net gewoon een beetje te grasduinen in mijn eigen boekenkast, alsof het een boekwinkel was, en ik weet niet wat me ouder deed voelen: de op 17 pagina's na ongelezen pocket van On the road, waarvan ik nog weet dat ik hem nieuw gekocht heb, die nu vergeeld is en ruikt als al die tweedehands boeken in de winkeltjes; of het feit dat ik Spel van Stephan Enter uit de kast haal, denk dat ik dit echt eens moet lezen – maar nee wacht, ik héb ik gewoon al gelezen, en niet eens zo heel lang geleden – of nee, dat is toch inmiddels alweer minstens vijf jaar terug.