Log in
Sebastiaan Andeweg
Seblog.nl

Seblog.nl

My IndieWeb Commitment for 2017-01-01 is:

  • Post all my statusupdates/Twitterposts to Seblog.nl first, then syndicate them automated to Twitter.
  • Post all my previous Twitterposts to Seblog.nl at the appropriate dates.
  • Send webmentions from my site to whatever I mention.

Er is niets triesters dan gedoofde kerstlichtjes. Maar, er is niets irritanters dan kerstlichtjes die al in november de hele dag branden.

Een van de dingen die me heel erg bevalt van dit nieuwe 'tweeten op mijn weblog', is dat ik na het schrijven van een stukje niet geconfronteerd word met stukjes van anderen.

Ik kan stukjes van anderen altijd nog lezen, op hun eigen moment. En zo hoeft het schrijven van een stukje niet meer te betekenen dat ik anderhalf uur verdwaald ben op sites waar ik eigenlijk geen tijd voor heb. Twee minuten blijft twee minuten.

Vandaag kwamen de .blog-domeinen vrij. Natuurlijk wilde ik se.blog hebben, maar die was te kort voor registratie. (Niet dat ik anders op tijd was geweest voor een tweeletterige naam, hoor.)

Het was zo'n avond waarop ik iedereen vertelde dat er een jongen rondliep met de Japanse tekens「けん玉」op zijn shirt, en dat ik dat eerst las als 金玉 (kintama), wat 'testikels' betekent, maar dat het eigenlijk 'kendama' was, het hamertje met het balletje dat je dan moet opvangen. Men keek mij raar aan.

Ik had geen energie, dus nu eet ik een pak choco-chip-cookies leeg met een kop koffie erbij. De after-dip wordt straks verschrikkelijk.

Je moet meer schrijven

Wout zei dat ik me meer op het schrijven moest richten. Ik wist dat hij gelijk had.

De dagen nadat Wout dat zei, richtte ik me op het bouwen van een Micropub Endpoint. Nu kan ik stukjes op mijn weblog plaatsen via (web)-apps die door anderen gemaakt zijn. Mits ze Micropub ondersteunen, wat vooralsnog tamelijk zeldzaam is, maar toch. Mijn weblog ondersteunt zowel de FormEncoded als de JSON-variant, mét Media Endpoint én de configuration query. Ik was nog bezig met syndication targets en updaten en deleten via Micropub, maar toen hoorde ik Wout weer in mijn hoofd: je moet meer schrijven. En ik wist dat hij gelijk had.

Ik schrijf dit stukje in een web-app die door iemand anders gemaakt is. Want: een weblog bijhouden gaat niet om de ideale schrijfomgeving programmeren. Het gaat om het schrijven van stukjes. En dat kan prima in iemand anders’ ideale schrijfomgeving. (Mits zowel die schrijfomgeving als jouw weblog Micropub ondersteunen. Of ja. Dan gaat het makkelijker. Dan hoef je na het typen alleen maar op de knop te drukken.)

Dat ik uit de code ben ontwaakt, Wout hoorde en ben gaan schrijven komt vooral omdat ik het gevoel had dat ik er niet doorheen kwam. Dat achter elke functie die ik implementeerde wel weer een nieuwe bug zat, of een nieuwe functie die dan ook geïmplementeerd moest worden voor ik eindelijk stukjes kon gaan schrijven. Dat ik er nooit kwam.

Vroeger zeiden mensen tegen me dat ik er wel kwam. Ik nam aan dat ze daarmee iets met schrijven bedoelde, dat hoopte ik althans. Zelf heb ik een tijdje geloofd dat ik er bijna was, maar eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet precies waar ‘er’ dan is. Dat geeft ook niet. ‘Er’ is misschien ook wel helemaal geen plek waar je kan zijn. Het is net als de regenboog achternalopen: je komt er nooit, maar als je om je heen kijkt zie je toch best leuke natuur. Maar dan moet je wel om je heen kijken, even stil staan en genieten van wat je al hebt.

Ik ga in deze web-app op ‘Publish’ drukken. Als er geen bugs zijn staat het daarna op mijn weblog. Wish me luck. Ik heb in ieder geval iets geschreven.

Ik gebruikte net「誕生日を🎉する」(tanjōbi o 🎉 suru) als 'een verjaardag vieren' in een chat met een Japanner. Hopelijk snapt ze het.

Meer laden