Gister speelde ik weer de huisdichter van LUX Live. Ditmaal ging het over Brazilië en hadden we een internationale gast. Hier de tekst die ik tijdens de avond schreef, inclusief vage Engelse intro. Het heeft een hoog 'je had erbij moeten zijn'-gehalte.

With literature you always get something you didn't asked for. So, first of all this isn't poetry and maybe not even a story prose. Secondly, it's in Dutch, with just a few English words in it, but I can translate, if you want, afterwards. And thirth: it's not all about Brazil, but also about my holiday. It just is that way, I'm afraid.

Goed, daar gaan we dan.

Gister stond ik op in Stockholm. Ik weet niet of u ooit in Stockholm geweest bent. Dat geeft niet, ik ben ook nooit in Brazilië geweest. Wat u moet weten is: Stockholm is eigenlijk gewoon één grote IKEA.

Ik ben nooit in Brazilië geweest, maar in het hostel in Stockholm ontmoette ik een man met een groen vest met de Braziliaanse vlag erop. 'Are you from Brazil?' vroeg ik hem. 'No no no,' zei hij, 'I'm from the US, California.' Hij vertelde dat alle Europeanen naar Florida gaan voor het weer, maar dat er eigenlijk niets aan was. 'Go see New York and San Francisco,' drukte hij me op het hart. Als derde raadde hij het zuiden van Californië aan. 'LA could be very big and busy. San Diego is much more relaxed.'

Stockholm is eigenlijk gewoon een grote IKEA. Het is niet dat je overal Zweedse balletjes kan kopen, het is dat alles nieuw is. Het is het ideale plaatje. De mensen die over straat lopen zijn rijk en goed opgeleid. De gebouwen zijn nieuw, de winkels duur, maar iedereen koopt er vanalles.

Een geleerde zei: we hoeven ons niet zo'n zorgen te maken over het Amazoneregenwoud, het is de Braziliaanse savanne. De biodiversiteit in de savanne is veel hoger dan die van de Amazone. Er wonen dus vrij veel dezelfde beesten in de Amazone. Daar kunnen we dan best wat van missen.

Een tijdje terug ben ik verhuisd. Eerst had ik een studentenkamertje. Nu heb ik een studentenkamertje met een eigen keuken en douche. Dit is mijn eerste echte huis. Ik ging naar de IKEA en kocht pannen. Ik kocht een eettafeltje met twee stoelen. Ik kocht een nachtkastje, een tandenborstelhouder, een BILLY en een bestekset. Alles om een eigen huis te hebben.

'Jullie moeten niet zo blijven zitten,' roept een samba-kenner. Jullie moeten dansen. Dansen. Zoals Brazilianen dansen. Niet kijken naar de ander. Kom dansen, dansen!'
Maar het blijft stil. De Nederlanders blijven kijken. So You Think You Can Dance is niet voor niets een tv-programma, geen feest op het Museumplein.

IKEA is een grote verzameling meubels in een blauw-geel gebouw. Maar bovenal is IKEA een manier van leven. Niet er mensen zijn die dat leven ook daadwerkelijk leven. De IKEA way of life bestaat eigenlijk vooral in de catalogus, in de showroom en in de spreuk 'Design voor iedereen'.

Niet iedereen in Brazilië houdt van voetbal. De biodiversiteit is veel groter. Het is gewoon dat Brazilië pas bekend werd toen ze voelbalbekers begonnen te winnen. In Zweden, van Zweden, nota bene. Inmiddels is Brazilië goed in het bouwen van grote stadions. -tungding- 'Nästä, Stadion.' Alles mooi, alles nieuw.

Stockholm is een grote IKEA. Alles is nieuw en iedereen is rijk, slim en mooi. Uiteindelijk is dat waar iedereen heen wil. Naar de IKEA. Maar die zitten nog niet in Brazilië. Dat is de laatst stap die Brazilië nog moet zetten. Beetje groen weg, laat maar komen.

1

In Denemarken riep ik steeds dat zij tenminste wisten wat ze met sneeuw aan moeten. Ze graven een pad en leggen alle sneeuw op een lange dijk naast dat pad. Over elke stoep loopt zo'n paadje. Alle wegen zijn sowieso ijsvrij. Ze weten dat het komt, dus ze zorgen gewoon dat ze er tegen kunnen.

Zo weten de Zweden ook wat ze moeten doen met de nacht. De dagen beginnen weer langer te worden, maar nog steeds begint het hier al om vier uur te schemeren. Maar geeft dat? Nee. De Zweden stoken de kachel op en buiten zijn de grote pleinen van Stockholm verlicht. In combinatie met de moderne architectuur met veel glas ziet dat er schitterend uit. En niet alleen omdat er zo groot SEB op die gebouwen staat.

2

Vandaag zag ik een Chinees bij een vuilnisbak stoppen. Hij haalde een papiertje uit zijn zak en rochelde daarop. Daarna gooide hij het papiertje in de vuilnisbak. Zweedse integratie, jawel.

3

Het hostel is deels boven de grond en deels onder de grond. Je moet er je schoenen uit, 'a Swedish custom!' en je kan je schoenen achterlaten in een [EXPEDIT](http://www.ikea.com/nl/nl/catalog/products/40047675/#/80071319). In het hart van het hostel, waar alle kamers omheen liggen, staan vier Macs op een tafel, met daaromheen houten banken aan de muur, met kussens erop. Een Duitser zit onafgebroken te bellen met thuis. Franse meisjes giebelen en kloppen af en toe op de deur van de wc. ## 4 Met ongeveer dezelfde verschijningsdichtheid van bij ons de letters ING staat er hier in Stockholm op alle gebouwen SEB. Een waar welkom. In Nederland heb je best vaak dat de pinautomaten eigenlijk veel te laag hangen, waardoor ik niet goed kan zien wat voor pincode ik nou sta in te toetsen. Dan sta ik een beetje tegen het logo van de bank aan te kijken en moet ik bukken om dar onderdoor te komen. De SEB heeft daar uiteraard aan gedacht. In Södermalm kwam ik een automaat tegen die op mijn hoogte hing. Ik wachtte even tot de mensen voorbij waren gelopen en nam snel een foto:

Het nare is echter dat de hoogte van het ding niet écht te zien is zolang er geen mensen naast staan. Daarom heb ik ook maar even op Google Streetview gekeken. En zie daar: een arme huisvrouw, op haar tenen voor de SEB.

## 5 Vandaag probeerde ik naar de universiteit te gaan. Helaas kwam ik niet verder dan de Technische Hogeschool, er was iets mis met _spår_ enzo. Even wilde ik nog met de bus verder, maar dan zou ik straks misschien aan de andere kant van de versperring vast komen te zitten. Toen ben ik maar weer teruggegaan, op weg naar het Nationaal Museum. Ook die reis was niet zonder slag of stoot. Voor zover ik het verstond liep er een hond op het spoor en even later moest ik omlopen door een Ethiopische demonstratie. ## 6 Eigenlijk snap je de slagzin van Wasa pas echt als je weet hoe de koninklijke familie van Zweden heet. _Je bent wat je eet_, zeggen ze, maar ik denk dan vooral aan wazig. Het kroontje zou je dan genoeg op weg moeten helpen, maar dat was mij nog niet gelukt. ## 7 Vandaag ben ik om uit te rusten naar het eindpunt van een metrolijn gegaan. Ik heb nu toch een 24-uurskaart. Ik doe dat wel vaker, zodat je ook iets van het echte leven te weten komt. Het stadscentrum geeft toch vaak meer een sprookje weer, dat van het oude, dat van het rijke, dat van de metropool. Op het eindpunt vond ik flatjes. Schattig rood, maar allemaal hetzelfde. Er stond een supermarktje met goedkope maar exotische producten. De mensen die er liepen waren geen prototypische blonde Zweden. Er werd een meisje gevolgd. Op het metrostation sprong er iemand behendig over het hekje een.