Het is eind december en eind december is de tijd van lijstjes en verkiezingen. Wat was de Beste Bamischijf van 2012? Wat is de Top 10 Langpootmuggen Aller Tijden? Het antwoord hierop komt allemaal nog vlak voor het nieuwe jaar begint. Zo ook De Grote Eenwoordpoëet Eindejaarsverkiezing: wat wordt hét eenwoordgedicht van het jaar? Op 31 december weten we het!

De eenwoordpoëet is bekend van zijn uiterst korte gedichten van slechts één woord. Enkele klassiekers zijn Broccoliliputter, Optelsombrero en de onvergetelijke Perestrooikaas. Vorig jaar won Chili con carnavalsvereniging de eindejaarsverkiezing. Het hele oeuvre is te vinden op Eenwoordpoeet.nl.

Waar moet je dit jaar op stemmen? Ik doe een suggestie. Veel gedichten uit het oeuvre van de Eenwoordpoëet hebben een komisch effect. Ouvertureluurs bijvoorbeeld, maar ook Banaanhalingstekens. Het nadeel van een komisch effect is dat het uitgewerkt is na één of twee keer lezen. Beter zijn de gedichten met een ingenieuzer woordspel. Denk bijvoorbeeld aan Desalnietteminderwaardigheidscomplex en Ikdenkdusikbestatafel. Dit is een sterke categorie, maar het kan sterker.

Tijdens een onderzoek dat ik voor mijn studie heb gedaan, heb ik kennis gemaakt met enkele verhaaltechnische principes. Ze luisteren naar de namen value change analysis, premisse en De Reis van de Held. Kort gezegd komen ze er allemaal op neer dat een tekst pas spannend wordt als er een bepaalde waarde in zit, die verandert gedurende het verhaal. De hoofdpersoon merkt dat zijn verwachtingen ten aanzien van een expeditie niet kloppen en stelt die bij (Nooit meer slapen van W.F. Hermans), of een belangrijke politicus die alle touwtjes in handen heeft, blijkt toch niet zo veel invloed te hebben op zijn zoon (Het diner van Herman Koch).

Een eenwoordgedicht waarin een dergelijke value change zit, is Oorsmeermin. We beginnen met een heel vies woord, maar eindigen juist in iets heel moois. Deze verandering wekt spanning op, niet zo zeer in de thriller-betekenis van het woord, maar meer een mentale spanning. Oorsmeermin is een heel geslaagd gedicht. Ik stel voor dat jullie er allemaal op stemmen.

Maar je mag een top 5 maken. Kijk voor de overige genomineerde woorden op Eenwoordpoeet.nl. Maar bedenk: Oorsmeermin op één!

Er zijn boeken volgeschreven over hoe je precies een webtekst schrijft. Een webtekst is een tekst voor het web. Dat is een interessante gedachte: er is een nieuw soort tekst, dus moeten we op de oude wijze beschrijven hoe we zo'n nieuwe tekst maken. Boeken over webteksten, want dan mogen we er lekker over uitweiden.

De meeste boeken over webschrijven verschenen tussen 2000 en 2010. Dat komt simpelweg omdat we nog maar twee jaar verder zijn in dit nieuwe decenium en omdat vóór 2000 die hele 'webtekst' nog niet bestond. En dan wil ik daar gelijk een gewaagde stelling achteraan gooien: sinds 2010 bestaat de webtekst ook niet meer ook. Ze hebben ons gewoon beetgenomen met die dikke boeken van ze.

Het zit zo: de teksten op het web zijn zich aan het emanciperen. Vroeger moest alles op het internet kort-kort-kort. De surfer (zo heette dat) was een hopeloos lui persoon die zich niet langer dan 10 seconden met een tekst bezighield. Het was dus zaak om in die 10 seconden de volledige essentie van de tekst door zijn strot te duwen. Liefst in kleine blokjes, want anders begon de weblezer er al helemaal niet aan.

En alle webschrijfboekjes knikken. Ja, zo is de weblezer nu eenmaal. Een webtekst moet kort zijn. Maar het was niet het web dat de kortheid van de teksten afdwong, het waren de gebruikers van het web. De mensen die in die begintijd vooral op het web te vinden waren, waren de nerds, de ICT'ers en, iets later, de jongeren. Die groepen staan niet echt bekend om hun belezenheid en laten lange teksten over het algemeen liever links liggen.

Maar de gebruikers op het web worden diverser. Inmiddels heeft 95% van de Nederlandse gezinnen toegang tot het internet, waarbij het gebruik veel verder gaat dan alleen zoonlief op Spele.nl. Ook door de komst van smartphones, tablets en e-readers, die het beeldscherm niet altijd meer rechtop op een bureau presenteren, wordt het web toegankelijker voor mensen die liever op de bank lezen.

Door deze veranderingen in lezen verandert de webtekst. Of eigenlijk: door deze terugkeer naar de bank blijft tekst tekst. Op internet vinden we hele achtergrondartikelen terug en na het lezen daarvan klikken we er gerust nog eentje aan. Een webtekst is niet langer meer een apart genre met een aparte schrijfwijze, maar een gewone tekst die toevallig op een beeldscherm staat.

Er zijn wetenschappers die hebben gekeken naar het verschil tussen leesgedrag van een scherm en van papier. Er is een verschil, schermlezers zijn sneller afgeleid en lezen van elke alinea alleen maar de eerste regel. Ik vraag me af in hoeverre dat echt door het scherm komt en in hoeverre het gewoon de ongemakkelijke houding is. Als ik een leuk kort artikel in de krant zie staan, nét voor de halte waar ik eruit moet, lees ik ook iets sneller.

Hoepla, weg met die boeken over webschrijven. Met een doelgroep-analyse en een lekkere stoel komen we er ook wel.

Weten jullie nog dat ik een tijd geleden een column schreef waarin ik orakelde over hoe de Selexyz nu eigenlijk verder moest? (Nee? Hier.) Ik roep daar dingen als 'Haal de klanten terug naar je winkel.' en 'Selexyz moet wat dat betreft Apple achterna: Apple Stores zijn toeristische attracties.'

Ik weet niet of het komt omdat ik het riep, maar volgens mij zijn ze goed bezig. Deze week openden ze vier nieuwe gefuseerde boekhandels. Het is dat mijn ov vandaag niet geldig is, anders was ik meteen gaan kijken in Arnhem, Nijmegen, Leeuwarden of Groningen.

Het is even slikken: tweedehands boeken in de boekhandel, maar ze hebben er goede ideeën bij, zo blijkt uit het stuk in het NRC van vandaag. Ik ben wel heel benieuwd hoe de situatie er in Amsterdam uit gaat zien. Alles naar de Kalverstraat, alles naar het Koningsplein, of de boel een beetje verdelen en beide locaties aanhouden? Ik zou niet kunnen kiezen. Maar goed, ik kan het me bij de situatie in Nijmegen ook nog steeds niet helemaal voorstellen.

De naam valt me in ieder geval heel erg mee: Dekker + De Slegte en Scholtens + De Slegte zijn fijne namen. Die plus, dat ik daar zelf niet op gekomen was. In april komt er een zogenaamde 'flagshipstore' (een term die vooral naar Apple Stores verwijst) in Utrecht. En hoor wat ze daar over zeggen:

Wel heb ik mijn bedenkingen bij de Big Brother-achtige indeling van de nieuwe winkel. Bewegingssensoren die volgen waar klanten stilstaan? Met die informatie stellingen inrichten? Het genoemde sfeerlicht dat is afgestemd op het betreffende boek klinkt dan wel weer leuk, maar misschien wel lastig te operationaliseren. En hoe ze de hun kennis over boeken met hun klanten willen delen?

Maar al met al gaat het volgens mij wel de goede kant op. Ze proberen het: de boekhandel als plek waar je wil zijn. Ik ben blij. En nu hopen dat het gaat werken.

Kijk, er is weer een zine! Het zijn de columns van Willem Claassen, die hij schreef voor het Nijmeegs Studentenblad ANS onder de noemer Wanssumse wind. De columns gaan over Willems masterscriptie over de fanfare van het Limburgse dorp Wanssum.

Speciaal voor Willem en zijn zine-wens ging ik naar Wanssum, waarna ik het zine van illustraties voorzag. Zie bijvoorbeeld het omslag. Wanssumse wind is te koop bij Willem zelf en ik stel voor dat jullie dat gaan doen.

Vorige week is mijn fiets gestolen. Het is gebeurd toen ik naar Nijmegen ging voor de boekpresentatie van Hanneke Hendrix. 'Gefeliciteerd,' sms'te mijn broer die al een tijdje in Amsterdam woont, 'je bent nu een echte Amsterdammer.' Gelukkig werd er later die week een fiets van een studiegenoot in Nijmegen gestolen. Nu ben ik gewoon boos op alle fietsdieven van Nederland.

Het is gebeurd toen ik naar Nijmegen ging voor de boekpresentatie van Hanneke Hendrix. Ik zette mijn fiets bij het Centraal Station in de Fietsflat. Dat is een soort parkeergarage voor fietsen, met heel veel etages, maar er was nergens plek. Een meisje ging net weg toen ik langs kwam lopen met mijn fiets. 'Wil je hier?' vroeg ze. Ik zei ja en ik bedankte.

Het zit zo: ik heb twee fietsen. Dat leek me handig. De fiets waarop ik in Nijmegen fietste staat nu in de Bijlmer, bij mijn huis. Het is gewoon essentieel om een fiets voor je deur te hebben staan als je thuis bent. Maar ik moet vaak in het centrum zijn en het centrum is ver. In het begin fietste ik dat nog wel, maar ik blijf een stadsmens en zolang er een metro gaat ben ik lui.

De tweede fiets stond dus in het centrum. Ik heb hem ooit gekregen van een klasgenoot van de Middelbare School. Ze had hem versierd met diverse kleuren tie-warps, spuitbussen en linten. Er zat een Mickey Mouse-bel op en op het geelgespoten voorlicht stond met rood een gezichtje geverft. Lange tijd stond hij bij mijn moeder in de schuur, tot ik hem ophaalde en opknapte voor Amsterdam. Nieuw licht, nieuw kleurtje, nieuwe bel, minder tie-wraps.

Enfin, toen ik terugkwam van Nijmegen kon ik de fiets niet vinden. Het regende. Ik zag de afgezette plek waar schilders hadden geverft. Ik wist dat mijn fiets daar vlak achter stond. Ik hoorde het meisje weer vragen of ik deze plek wilde. Ik hoorde mezelf bedanken. Ik zag alleen mijn fiets niet. Nergens niet. Toen ik het opgaf en naar de bus wilde lopen, zag ik mijn cijferslot liggen. De pin was gebroken, gewoon kapotgetrokken.

Door Amsterdam lopen lukt me nu niet meer. Ik zie alleen maar fietsen. Waar ik eerst nog naar details op gebouwen keek, zoals ik doe in elke stad, kijk ik nu alleen nog maar naar geparkeerde fietsen. Elke zwarte damesfiets bekijk ik, maar de mijne staat nergens. Ik ken inmiddels vrij veel verschillende details in fietsframes. Het is een wereld die net zo subtiel is als typografie. Maar ik zie de stad niet meer. Ik zie alleen nog maar de fietsen.

Ha Willem!

Ik heb me enorm voorgenomen om naar de Literaturjugend te blijven komen, maar het wordt me gewoon onmogelijk gemaakt. Vandaar hier helaas een afmelding.

Mijn ov is al sinds de Waaiweek stuk en het opsturen van een nieuwe is kennelijk heel moeilijk. Steeds als ik bel zegt het Surinaamse vrouwtje van dienst: "nee meneer Andeweg, u moet nog 7 dagen wachten." Zo gaat het dus nu al 26 dagen.

Enfin, zonder ov is het gewoon net niet te doen. Zo'n beetje al mijn geld zit in treinkaartjes deze maand. Ik baal. De volgende keer kom ik zeker.

Groeten uit de druilerige hoofdstad,
Seb

Dit weekend elke dag om klokslag tien online: de dingen die ik heb gemaakt tijdens de Waaiweek. En omdat ik op maandag geen college heb vandaag de laatste aflevering van de serie. Dit hing in de Waaihal aan de muur, met het volgende bordje:

## Bijlmerposters Sebastiaan Andeweg _Digitale print, 2012._ Schrijver en kunstenaar Sebastiaan Andeweg (Voorschoten, 1989) verhuisde afgelopen zomer naar de Bijlmer. In een reactie op de daar bestaande anti-Bijlmer-sentimenten maakte hij tientallen propagandaposters. Critici discussi�ren over de vraag of Andeweg zijn uitlatingen meent, of dat het hier gaat om een spontane uiting van moderne kunst.

Dit weekend elke dag om klokslag tien online: de dingen die ik heb gemaakt tijdens de Waaiweek. Gister liet ik drie drieluiken zien. In de laatste had ik lijntjes getekend die me deden denken aan metrokaarten. Ik dacht: laat ik een metrokaart gaan tekenen. Na een uur geofictief bezig te zijn geweest heb ik besloten een metro door Nijmegen aan te leggen. Het resultaat is als volgt:

En daarbij had ik ook twee artists impressions van metrostations in Nijmegen gemaakt. Hier zijn de oplossingen voor op het Centraal Station en bij het Valkhofpark.

Het is te hopen dat de gemeenteraad van Nijmegen deze plannen hoort en in uitvoering gaat brengen. Een wereldstad als Nijmegen kan niet zonder uitgebreid metronetwerk.

Omdat ik maandag geen colleges heb: morgen de laatste aflevering!

Dit weekend elke dag om klokslag tien online: de dingen die ik heb gemaakt tijdens de Waaiweek. De Waaiweek stond in het teken van de drieluiken. Nadat ik bij de IKEA een drieluiklijst had gemaakt en die had gevuld, begon Tim Pardijs ook spontaan te drieluiken. Er werden op gegeven moment zelfs drie tv's met beelden neergezet: hoe drieluikig wil je het hebben? In mijn wisseldrieluiklijst heb ik steeds nieuwe drieluiken gemaakt. Hier zijn mijn drie drieluiken:

Morgen associeer ik verder op dit laatste drieluik.

Dit weekend elke dag om klokslag tien online: de dingen die ik heb gemaakt tijdens de Waaiweek. We beginnen met de inspiratieloze meuk die je aan het begin van de week maakt. Helaas kwam ik pas op woensdag in actie, waardoor het samenviel met het zine dat we bij het Cultuurfeest maakten. Hier mijn pagina:

Situatie 1

Een man staat tegen een boom geleund. Een andere man komt aanlopen. Er valt een tak uit de boom. De andere man pakt de tak op.

**ENE MAN**: Tak? (Nederlands)

**ANDERE MAN**: Tak. (Pools: ja)

**ENE MAN**: Tack. (Zweeds: bedankt)

Situatie 2

Een man staat tegen een boom geleund. Een andere man komt aanlopen met een hond. De hond gaat voor de voeten van de eerste man liggen en baart een puppy.

**ANDERE MAN**: Kut. (Nederlands)

Andere man herpakt zich.

**ANDERE MAN**: Kut? (Zweeds: puppy)

**ENE MAN**: Kut. (Fins: goed)

De andere man vertrekt met de hond. De eerste man blijft blij achter met zijn nieuwe puppy.

Situatie 3

Een man staat tegen een boom geleund. Een andere man komt aanlopen met een hond. De hond gaat voor de voeten van de eerste man zitten en poept.

**ENE MAN**: Né drôle? (Frans: grappig geboren)

**ANDERE MAN**: Nee, drol. (Nederlands)

Het waait weer eens, ditmaal in Nijmegen. Terwijl de wandelaars wandelen maken wij vier dagen lang een zine op Habana. Vandaag staat in het zine een kaart van Nijmegen, voor wie de zomerfeesten niet kent maar er toch graag deel uit van wil maken. Zoek hier op waar je moet zijn. Klik voor groter!

Er zijn dingen gebeurd. Het volgende is meldenswaardig.

Enkele weken terug heb ik niet de finale van WriteNow! gewonnen, dat deed Vincent Van Meenen. Wel sta ik met het verhaal Topless in een bundel met daarin alle 15 finaleteksten. Je kan het hier, hier of hier bekijken.

Tijdens Waai op Oerol heb ik een IJsbrand 2 gemaakt, die vervolgens ook weer verloren is gegaan door een gecrashte harde schijf. Om het geheel nog wat legendarischer te maken maak ik er hier melding van, in de hoop dat de vier bestaande exemplaren heel veel geld waard worden onder verzamelaars. Ik heb er zelf geen.

Vorige week dinsdag, 26 juni, gaf ik in Boekhandel De Feeks een kleine lezing over homoliteratuur. Op Ruwe Planken's nieuwste nummer werd toen gepresenteerd en heeft het thema _Gay_. Omdat ik al sinds het begin van mijn studie Nederlands bezig ben Nederlandstalige homoliteratuur te verzamelen leek het de redactie van op Ruwe Planken een goed idee als ik het een en ander kwam toelichten over homoliteratuur. Inmiddels is de tekst terug te vinden op [de site van Op Ruwe Planken](http://www.opruweplanken.nl/2012/07/lezing-over-homoliteratuur/).

Dit stukje schreef ik gister op Oerol. Ik doe net alsof het echt waar is, maar ik rook niet.

dinsdag 19 juni

12:16
Ik loop over een pad met fietsers. Uit de bosjes komt muziek. Het zal wel een voorstelling zijn.

12:19
Ik hoor mensen klappen, dus het was een voorstelling.

12:23
Er zijn hier veel mensen en ik heb de zee nog niet gezien. Het is net alsof het hier geen eiland is. Ik ga de zee zoeken.

12:31
De mensen van de voorstellingen doen alsof het eiland van hen is. Op de boot al. Alsof de boot al een activiteit op zich was, middel en doel omgedraaid.

12:38
De zee is moeilijk te vinden als je de paden blijft volgen. We kunnen ook zonder. Ik heb net het pad verlaten. Mijn benen moeten nog wennen aan het gras en de takken, maar dat lukt nog wel. Ik moet oppassen voor water. Natte schoenen zoek ik niet.

12:55
Volgens mij zag ik net een schaap.

12:57
Ik heb het schaap gevonden. Er zijn meer schapen op dit eiland, dat weet ik, maar meestal zijn ze niet alleen. Deze wel. Er is hier verder niemand, alleen ik en het schaap.

13:11
Het schaap doet niet zo veel. Ik kijk van een afstand hoe het graast. Ik wil een sigaret roken maar dat kan niet als je zo alleen met een schaap en de natuur zit. Ik heb sowieso geen aansteker bij me.

13:23
Het kan aan mij liggen, maar volgens mij zei het schaap net iets tegen me. Ik kon het niet heel goed verstaan, maar het ging over de wind en het eiland, over het strand en de zee. Ik vroeg het schaap waar de zee was, maar het schaap zei niets meer.

13:37
Ik ben het schaap vragen blijven stellen, af en toe. Het schaap bleef zwijgen, tot ik vroeg wat hij van de eilandgasten vond. Kleine domme drenkeling, zong het schaap. Waar ben je toch geweest? Ik ben maar weggelopen.

13:47
Ik ben zelf maar naar zee gaan lopen. Het schaap kreeg ik niet mee. Ze zeggen dat het op een eiland niet uitmaakt welke kant je op gaat, dat je altijd wel zee tegenkomt, vroeg of laat. Tot nu toe heb ik niets gezien.

14:02
Ik ben het schaap kwijt. Ik had samen op een duin willen zitten, naar de zee kijken. Maar ik zie alleen maar gras.

Ten behoeve van de mystiek: de hier beschreven voorvallen hebben min of meer echt zo plaatsgevonden.

1

L.
Hé, ik zag je in de Lindenberg!

SEB
De Lindenberg?

L.
Ja, dit weekend.

SEB
Ik ben maar één keer per jaar in de Lindenberg en dat is eind november. Het zal wel iemand anders zijn geweest.

L.
Nee, je was het. En je had een nummer van Op Ruwe Planken in je achterzak.

SEB
Wat? Ik zou nooit een nummer van Op Ruwe Planken in mijn achterzak stoppen.

L.
Je was het echt.

2

Mijn moeder vertelt me over vroeger. Het was moeilijk om mij een naam te geven, zegt ze, bij iedere naam had mijn vader wel een leerling in de klas zitten die hem niet aansprak. Uiteindelijk kwam hij bij Vincent, dat vond hij een mooie naam. Misschien dat hij me ook wel naar Van Gogh wilde vernoemen. Maar toen kwam mijn moeder een heel nare jongen tegen die Vincent bleek te heten. Het was gelijk weer van de baan. Uiteindelijk is het Sebastiaan geworden.

3

K.
Ha, was jij zaterdag in de Ensuite?

SEB
De wat?

K.
De Ensuite, gaybar in Utrecht?

SEB
Nee, ik ken die tent helemaal niet.

K.
Gek, ik dacht echt dat jij daar was. Ik dacht al, waarom zegt hij niets.

4

Het is een uur of acht 's avonds en ik ga naar Nijmegen. Den Haag Centraal is weer rustiger na de spits, maar er zijn nog genoeg mensen. Ik twijfel nog even of ik langs de AH To Go moet gaan, maar besluit dat het beter is om gewoon maar in de trein te gaan zitten. Spoor 3, de trein naar Utrecht komt net aanrijden.
Als ik langs de trein loop zie ik in een groep mensen die verderop uitstapt iemand zwaaien. Het duurt niet lang, of het hele clubje dames staat te zwaaien. Het zal wel achter me zijn, maar iets in hun blikken zegt me dat ze naar mij zwaaien. Vincent roept er een. Ik stap in zodra ik bij een deur ben.
Vincent, blijven de dames roepen. Ze stoppen voor het raam, door de open deuren hoor ik ze. Nee, ja, ik dacht écht dat het Vincent was, jij ook? Ja, echt Vincent.

5

MARIJN SIKKEN
Al met al heeft dit verhaal zoveel potentie dat wij er graag de winnaar van WriteNow! 2012 van maken. Van harte gefeliciteerd, Vincent van Meenen.

6

Als ik op Terschelling uit de bus stap heb ik de Noordhoek snel gevonden. Er loopt een vrouw met een hondje. Het hondje komt blaffend op me af. Het zal je rugtas wel zijn, zegt de vrouw. Mijn rugtas piept inderdaad een beetje. Hou op, zegt de vrouw tegen het hondje. Als je tegen iedere rugzak moet blaffen krijg je het nog druk deze week. Het is net Vincent.

Uit een droom:

Ik zit achter mijn laptop en kijk in de bovenhoek. Het is 15:00. Willem komt langslopen. Ik vraag hoe laat ik nou moest optreden. 19:00 zegt Willem. Het is festival en het thema is helden. Ik heb Willem beloofd om een stukje over helden te schrijven en die voor te dragen, maar ik heb eigenlijk helemaal niets geschreven. Daarom schrijf ik het maar live, ter plekke. Ik heb besloten iets grappigs te doen met een powerpoint, maar het wil voor geen meter.

Omdat ik wel half door heb dat het een droom is, komen de volgende vragen op:

• heb ik wat ik geschreven heb wel echt opgeschreven?
• als ik in mijn droom iets in mijn Moleskine heb geschreven, staat dat dan ook in mijn echte Moleskine?
• kan ik de gedachten in mijn droom naar een computer sturen, zodat ik ze kan bewaren?
• als ik het in mijn droom heb opgeschreven, kan ik het dan op z'n minst in mijn droom lezen?

Vanavond heb ik dienst als Dichter aan Tafel. Het werkt als volgt: je gaat uit eten in Dudok Arnhem. Behalve menukaart, de wijnkaart en de desserts, staat er ook een kaart op tafel met daarop gedichten. Die gedichten kan je ook bestellen. Als je een gedicht bestelt, komt er een dichter naar je tafel om het bestelde gedicht voor te dragen. Zo simpel is het.

Het wordt iets ingewikkelder als ik zeg dat ik geen gedichten heb. Vanavond draag ik dus zines en korte verhalen voor. De meeste dichters kunnen wel een lijstje van 10 gedichten maken. Ik kwam met Aap, IJsbrand en El Camino nog niet heel ver. Uiteindelijk schreef ik ook 'Zoals in Franse misdaadseries' op als titel, terwijl ik daar nog helemaal geen verhaal bij had. Dat zien we dan wel.

Enfin. Aangezien het vanavond is, heb ik gisteravond maar even een verhaal geschreven bij die titel. Je vindt 'Zoals in Franse misdaadseries' in de verhalensectie van Seblog, maar beter kom je vanavond natuurlijk even bij Dudok eten.

Tot vanavond!