Over the last months I’m on IRC more often. I like the simplicity of sending plain-text messages, but from time to time I like to send a picture as well. The best way to do that on IRC is to upload the file somewhere else and send a link. Uploading files can be a hassle though.

I must admit that this problem is somewhat born because I already found a solution for it elsewhere. I followed Aaron’s recipe for creating a folder that uploads images, but for the times I needed it, I found it tedious to drag my screenshots to that folder. So here’s my alteration of it.

My workflow is nearly the same, but I choose the type ‘Voorziening’ (what’s that in English?), which makes it available in the right-click-menu. I can just select a file, right-click, and go to Voorzieningen > Upload to Media Endpoint.

I let it accept images, but you can go for documents in general as well, and the rest of the workflow is the same as Aaron’s. (Make sure to pass the input to the shell script as arguments!) The only thing is that it will receive a list of files, so I changed the shell script to:

for f in "$@"
do
    curl -i -F "file=@$f" -H "Authorization: Bearer xxx" https://example.com/media-endpoint | grep Location: | sed -En 's/^Location: (.+)/\1/p' | tr -d '\r\n' | pbcopy
done

Note that this uploads multiple files and only saves the last url to the clipboard. I just select one file per upload, so that will be fine.

Ik heb zojuist twee privéstukjes op dit weblog gepost. Het is een beetje onzinnig misschien, privéstukjes op een weblog, maar ik vind het idee leuk. Er is momenteel een soort hang naar meer privacy met dingen die je deelt. Twee mensen die ik ken zijn (net als anderen) nieuwsbrieven begonnen in plaats van of in aanvulling op hun blog. Snapchat en Instagrams imitatie van Snapchat zijn ook mooie voorbeelden: mensen delen er foto’s, maar tijdelijker en minder openbaar. Het jammere ervan is dat alle bovengenoemde voorbeelden niet meer tot het web behoren. Privéstukjes op weblogs horen wel bij het web, met alle voordelen van dien.

De stukjes zijn privé omdat ik ze eigenlijk niet goed genoeg vond, maar ik ze wel wilde bewaren binnen mijn weblogarchief. Ik had het daar laatst met Wout over. Op een of andere manier schrijf ik graag voor de openbaarheid. Mijn tekst moet een plekje hebben, dat het af is en dat ik het ergens neerzet en dat mensen daar dan naar kunnen kijken of niet. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet, maar ik voel me daar beter bij.

Het alternatief is voor mij een mapje met tekstbestandjes voor ‘drafts’, of een opschrijfboekje met aantekeningen. Maar in beide gevallen voelt dat zo fragiel, zo nietsig. Ik heb stapels opschrijfboekjes die half-vol zijn en waar ik me schuldig over voel als ik er naar kijk en veel te veel mapjes vol schrijfsels waarvan ik niet meer precies weet hoe of wat en wanneer en waarom. Ik vind het fijn om een stukje te kunnen posten op een datum, dan is het af. Met dit privé-systeem kan ik het later altijd weer kopiëren, redigeren en opnieuw publiceren op een nieuwe datum.

Terug naar de stukjes. Je kan er hier een zien. Dat wil zeggen, er is niet zo veel te zien, want de instelling staat gewoon op private: true, wat zoiets betekent als ‘alleen voor mezelf’. In de planning staat wel om een soort inlog-ding te maken zodat vrienden en bekenden bepaalde stukjes kunnen lezen, maar hoe ik dat precies ga vormgeven is nog in brainstormfase.

Ik ben voorlopig weer content.