De afgelopen weken heb ik veel dingen gemaakt. Je kan rustig zeggen dat ik 'erg productief' ben op het moment. Ik heb laatst de term 'overproductie' gebruikt. Op zich kan dat niet, overproductie met creatieve dingen, maar er komt een punt waarop je niet meer alles wat je maakt naar buiten moet brengen. Dat is een goed punt. Vanaf daar begint de selectie en komt alleen het betere naar buiten. Dat wil nog niet zeggen dat alles wat ik maak nu goed is, dat wil zeggen dat de slechtere dingen die ik maak mijn kamer niet uit komen.

Het nare van veel dingen maken is dat het jezelf gaat vervelen. Je bent jezelf als eerste zat, denk ik, omdat je jezelf het meest inleest in je eigen werk. Op zich heeft dat ook weer een goede kant, want dat dwingt je om iets nieuws te gaan doen, om jezelf te vernieuwen. Want daar schijnt het allemaal om te draaien, vernieuwing. Wie veel maakt is sneller aan vernieuwing toe.

Wat me het meest gaat vervelen aan mezelf is dat ik alleen maar dingen maak die ik in een paar uurtjes af heb. Of in een dag. Ik maak alleen dingen in één sessie. Ik begin en ik voltooi, daartussen doe ik niets anders dan werken, hooguit iets eten enzo. Op zich geeft dat niet, want er blijven zo wel veel nieuwe dingen komen. Het nare is alleen dat ze allemaal ongeveer dezelfde vorm, dezelfde diepgang, dezelfde maat hebben.

Wat ik nu vernieuw is het projectwerken. Ik probeer nu meerdere sessies aan elkaar te koppelen en zo iets groters te maken. Zonder projectwerken geen lange verhalen, geen romans, geen echte grote dingen. Als ik in sessies blijf werken komen er alleen kleine zines uit. Een zine als Mitchell is zo ongeveer het grootst haalbare. Dus, groter werken.

Maar tegelijkertijd met het projectwerken komt het probleem van het niet-voltooide werk. Dat probleem hangt volgens mij samen met het probleem van het niet kunnen slapen. Nu ik probeer in projecten te werken is er niets meer af. En als er iets af is, is er wel iets anders nog niet af. Er blijft steeds iets te piekeren. Sinds dit nieuwe uiterlijk voor Seblog heb staat er geen tijd meer bij mijn stukjes, maar nu ik dit typ is het 4:10.

Ik vrees dat het kiezen is. Of je werkt in sessies, maakt kleine dingen en kan gaan slapen, of je werkt in projecten, maakt grote dingen en levert je nachtrust in. Ik weet niet wat ik liever heb, maar vooralsnog volhard ik nog in het maken van grotere dingen. (En bedenkt: groot is niet groots, dat is wat anders.)

Maar wees gerust. Hier op Seblog blijven de tekstbeelden doorgaan. Woensdag weer eentje, zoals de gepaste regelmaat voorschrijft. Want dat is het voordeel van kleine dingen: je kan ze ook naast je grote projecten blijven maken.

Het is tijd voor het verhaal van IJsbrand, de vrijwel onzichtbare ijsbeer. Zijn verhaal wordt verteld in een zine, maar om het voor internet toegankelijk te maken heb ik er ook een animatiefilmpje van gemaakt. Wat ik met de zine ga doen weet ik nog niet precies. Ik ga er eerst eens een paar weggeven.

Het stripalbum van Wimpie de Boon is in de [kraam](/kraam) verschenen. Mét ongevraagde citaten uit sms'jes als blurb. Gaat dat zien, gaat dat zien! **De avonturen van Wimpie de Boon** is het stripboekje over Wimpie de Boon, die naar België wil, maar onderweg van alles tegenkomt. ‘Ik heb wimpie de boon in db aan n kennis laten zien en nu wil ze ook n boekje kopen.’ – Wout Waanders ‘Heel tof. Ik word er gewoon vrolijk van.’ – Dennis Gaens

Gister was het mijn beurt om te Nico Dijkshoornen. Eerder schreven o.a. Wout, Johan en Dennis een tekst als 'poëtisch commentaar' bij de discussie van LUX Live. Het Nico Dijkshoorn-aspect ervan is dat ik live schreef en dat is best wel lastig. Mocht ik dit ooit nog eens doen, neem ik mijn oordopjes mee om af en toe zangloze jazz te kunnen luisteren. De discussie ging over het Waalfront en nieuwbouw en stedenplanning.

Het verhaal vind je hier.

Opeens heb ik een voordrachtencombo. Krijg je dan dubbele punten?

Woordzolder

11 november 2011, 20:30 Eureka, Zwolle
De eerste hebben jullie al gemist. Ik werd namelijk redelijk last-minute gevraagd voor Woordzolder in Zwolle. Gerhard te Winkel was ziek en ik ging hem vervangen. De organisatie van het poëziefestival vond het geen probleem dat ik niet veel gedichten heb en dus ook wat verhalen heb voorgedragen. Ik heb mijn best gedaan. Zoals een echt poëziefestival betaamt was het dichtersaantal hoger dan het bezoekersaantal. Het was dan ook erg gezellig.

LUX Live

15 november 2011, 20:00 LUX, Nijmegen [info]
Morgen ga ik Nico Dijkshoornen bij LUX Live. Tijdens die discussie schrijf ik een tekst die erop reageert en na afloop draag ik hem voor. Het onderwerp deze keer is het Nijmeegse Waalfront. Dat stadsuitbreidingsproject aan het water werd in 2007 uitgewerkt, maar door de crisis worden allerlei vragen opgeworpen over of het wel door moet gaan. Een interessante discussie, dus komt allen.

Wintertuinfestival

26 november 2011, 20:30 (ik om 23:00) Lindenberg, Nijmegen [Info]
Tot slot sta ik eind deze maand op het Wintertuinfestival. Kom luisteren naar het verhaal dat ik al eerder voordroeg tijdens het UITfestival. Wil je het mij horen vragen en ben je benieuwd bent naar de andere verhalen? Je weet waar je moet zijn. Ook is die avond de presentatie van het nieuwe nummer van m'n tijdschrift. En veel meer leuks!

Zo heb je een weblog waarop je over jezelf schrijft en zo heb je een weblog waarop je neerzet wat je elders hebt gemaakt.

Afgelopen vrijdag was ik bij MawMaw!'s avond in de Extrapool waarbij ze een live zine gingen maken. Dat houdt in dat de bezoekers van de avond allemaal blaadjes volkliederen, die vervolgens worden gestencild tot een boekje, ofwel zine. Er waren redelijk wat bezoekers, maar toch is het me gelukt om een aantal keer in het boekje terug te komen. (Het geheim? Gewoon vroeg komen, dan zitten ze nog enorm om inzendingen verlegen.)

Hier een paar van mijn creaties. De plaatjes in twee kleuren komen uit het zine, de plaatjes in zwart-wit hebben het ondanks mijn inspanningen niet gehaald. Daarom maar hier.

***

Willem schreef de tekst, ik tekende de jongen.

***

***

Ja ja, het gaat hard. Dit weekend werd het laatste exemplaar van de eerste druk van Mitchell verkocht, dus heb ik vandaag maar even een tweede druk gemaakt. Herkenbaar aan: nietjes (in plaats van gebonden), enkel omslag (in plaats van een omslag met een gat en een afbeelding op het schutblad), de woorden 'Tweede druk, 8 november 2011.' op de laatste pagina. Dat alles om de luxe editie de luxe editie te houden. De tweede druk gaat de deur uit voor twee euro. Het bevat nog steeds hetzelfde binnenwerk, met verhaal en tekeningen. Zie verder ook mijn [kraam](/kraam/).

Een tijdje geleden maakte Dennis een [zine](http://denieuwes.com/2011/07/28/24-hour-zine-amina/) in 24 uur. Het resultaat was een supergaaf 'zine about a girl', Amina. Dat geeft zo'n mooi beeld ook, een nobele kunstenaar die 24 uur van zijn toch al zo korte leven opoffert voor [etc.]. Met andere woorden, dat wilde ik ook wel. Dus dat deed ik en ik maakte _Mitchell_. Voor de 'wedstrijd' van de [Amerikanen](http://24hourzines.com/) was ik een beetje te laat, of te vroeg, dus daarom ben ik gewoon lekker Nederlands gegaan. Ook hebben zij de regel: 24 pagina's. Ik rekende eerst het titelblad, met daarop ook het colofon, niet mee in de pagina's, maar uiteindelijk heb ik op de lege delen ook weer plaatjes neergezet, waardoor ik toch echt aan 28 pagina's kom. Dan maar geen button. Waar Dennis' zine over een meisje gaat, gaat mijn zine over een jongen. Als je ze naast elkaar houdt lijken ze misschien wel een beetje op elkaar, maar ik kan je verzekeren: ik loop al met dit verhaal rond nog voor ik Dennis kende. Ik kreeg het alleen maar steeds niet opgeschreven. Maar het is uiteindelijk dus wel gelukt, dit is een goede vorm ervoor. Ik ben op 2 november om 10:00 uur begonnen en heb vanaf toen aan een stuk doorgewerkt met schrijven en tekenen tot een uur of twaalf. Na een powernap van een half uurtje waarbij ik niet kon slapen ben ik weer verder gegaan met tekenen. '2:01 Op naar de laatste tekening: IKEA.' staat er in mijn logboekje. En daarna: '3:04 Het printen is begonnen!' Uiteindelijk heb ik om een uur of half vijf een cover ontworpen, en heb ik tot 7:51 boekjes zitten vouwen en naaien. Toen ben ik naar bed gegaan. Het zijn er 20 geworden en de eerste exemplaren zijn al weg. Wees er snel bij, op is op, 5 euro, via mijn nieuw geopende [kraam](/kraam/).

'Alles is anders,' roepen Windows- of Mac-gebruikers als ze eens achter een computer van de andere kant zitten. Alles vind ik veel, maar er zit inderdaad wel veel verschil tussen Mac en Windows, hoewel de basis hetzelfde is. Maar mensen zien die basis niet. 'Ja, maar dat is gewoon hoe een computer werkt.'

Maar er zit meer verschil tussen Windows en Mac in het Nederlands dan in het Engels. In het Engels staan er in beide menubalken ongeveer dezelfde teksten. Neem bijvoorbeeld de menubalken van de programma's Notepad en TextEdit. Zoek de verschillen:

Het verschil zit alleen in 'view' en 'window'. Waarschijnlijk heeft het ermee te maken dat Mac de menubalk altijd bovenin het scherm heeft staan, terwijl de menubalk op Windows in het venster zelf zit. Wie in het venster zelf zit heeft het eerder over een 'view' van dat venster. Wie bovenin het scherm zit, moet juist verwijzen naar het venster dat eronder staat.

Tot zo ver logisch, maar wat gebeurde er toen beide systemen naar Nederland kwamen? De vertaalteams hebben de Engelse termen allebei totaal anders vertaald. Was toen de vermeende rivaliteit al in opkomst?

'File' is zowel te vertalen als 'bestand' en als 'archief'. 'Edit' kan 'wijzig' en 'bewerken' worden. 'Format' is in beide versies wel 'opmaak' geworden. 'Window' wordt 'Venster' en 'View' wordt 'Beeld', maar dat was al zo. 'Help' is in beide talen hetzelfde. Als je in Windows op 'Bestand' drukt, kan je kiezen voor 'Opslaan' (vertaling van 'Save'). Op Mac heet dat 'Bewaar' (ook een vertaling van 'Save').

Maar er is nog iets anders waarin de vertalers hebben kunnen variëren. Een Engels commando als 'Slab Dog' kan je in het Nederlands vertalen als 'Sla hond' of 'Hond slaan'. In het eerste geval spreek je de computer recht aan, in het andere geval benoem je de actie. In het Engels is 'Slab Dog' ambigu en zijn beide lezingen mogelijk.

En daar hebben de vertalers dus weer gebruik van gemaakt. Op Windows heeft men gekozen voor het benoemen van de actie, terwijl je in Mac meer je computer zelf lijkt aan te spreken. Het Engelse 'Show Menu Bar' is op Windows vertaald als 'Menubalk weergeven' en op Mac vertaald als 'Toon menubalk'.

Zo staan Mac en Windows dus in het Nederlands verder van elkaar dan in het Engels. Komt dat omdat de Nederlandse vertaalteams graag andere termen gebruikten dan die van het andere OS? Of hebben de vertalers van Windows net iets minder goed begrepen dat de grafische interface voor gebruikersgemak zorgt, zodat je de computer directer aanspreekt? We zullen het nooit weten.

Zaterdag besloot ik mijn verhaal van afgelopen dinsdag om te zetten in een klein strip-achtig boekje. Ik greeg het toen echter niet helemaal af, dus heb ik gister nog flink zitten knutselen. Toen lagen hier 10 boekjes, maar die zijn alweer op. Gelukkig doet de printer het nog prima. Nieuwe boekjes worden ongenummerd geleverd.

Omdat ik toch echt een titel nodig had, heb ik het ding 'Onderweg' genoemd. Een beetje rijmen op mijn achternaam, een beetje zinspelen op een incrowd-grapje bij Waai, een beetje verwijzen naar Kerouac (die ik nog steeds niet gelezen heb) en verder dekt hij de inhoud wel. Dat ik me hier zit te verantwoorden wil zeggen dat ik het er nog steeds niet écht mee eens ben (ik heb eigenlijk een beetje een hekel aan titels), maar nu staat het erop en zal het verhaal het ermee moeten doen. Voor 50 cent stuur ik hem naar je op. Mail adresgegevens naar kraam apenstaartje seblog punt nl. Hij ziet er ongeveer zo uit:

Het is alweer voorbij, de Waaiweek. Als je langs had willen komen moet je nu een voorlopig onbepaalde tijd wachten, op de volgende Waaiweek, die altijd uit het niets en erg onregelmatig op vreemde plaatsen verschijnen.

Wel is het misschien mogelijk om de zines van de afgelopen dagen nog te bemachtigen. Precieze info daarover ontbreekt, maar het is zeker de moeite waard om er even achteraan te gaan. Ik zou het bij [Dennis](http://denieuwes.com/zines/) proberen. Zelf heb ik inmiddels dit überkekke mapje geritseld. Of die nog te krijgen zijn weet alleen [Joeri](http://www.smoovebusiness.nl/). Twee van mijn mijn bijdragen aan het zine staan hier online, namelijk mijn verhaal met de [auto](http://seblog.nl/2011/10/waai-dag-2/) en mijn verhaal met het leenpersonage [Stella](http://seblog.nl/2011/10/waai-dag-4/). Het verhaal van de auto gaat nog terugkomen in een boekje dat nog even in elkaar gedraaid moet worden. Als dat klaar is komt daar hier ook nog iets over. Voor alle andere dingen, zoals het [Sebschrift](http://waarhetwaait.files.wordpress.com/2011/10/waaid.jpg), zul je toch echt even op jacht moeten gaan naar die zines. Dan sluiten we af met de groepsfoto.

Vandaag ging Willem er met mijn personage Owen vandoor. Toen heb ik maar een personage van hem geleend.

Het verhaal vind je hier.

'You can't see it with your eyes, hold it in your hands, but like the wind it covers our land,' zingt de radio. Ik kijk over de velden of ik het zie, maar ik zie voornamelijk graan, wolken en hier en daar een boom. Owen trapt het gas wat harder in. Ik kijk weer naar de weg.

Mijn leven in New York had nooit echt goed gelopen. Afgelopen maand kon ik de huur niet meer betalen. Gelukkig was daar Owen om me uit de brand te helpen. Hij had zijn baan opgezegd en daarna zijn we in zijn auto gestapt. Sindsdien rijden we.

Owen neuriet mee met de muziek.

Eerst sliepen we in goedkope motels, nu vaak gewoon in de auto. Owen heeft een baardje laten groeien, dat staat hem. Mijn baard laat het een beetje afweten. Fastfood staat Owen minder. Ik heb mezelf al dagen niet anders gezien dan in de zijspiegel.[Lees verder »](/verhaal/onderweg/)

Het probleem is als volgt. Ik wil graag "I walk the line" en "Ring of fire" van Johnny Cash luisteren, maar niet gelijk doorstromen in de rest van het verzamelalbum. iTunes heeft alleen geen mogelijkheid van een wachtrij voor nummers die je nog wil luisteren na de huidige. Je kan alleen hele albums afspelen, eventueel op shuffle. Je moet zelf maar even op 't juiste moment op stop drukken, maar aangezien ik dat nooit wil middenin een nummer ben ik altijd te laat. Mijn huidige oplossing is het zoekvak. Eerst selecteer ik de cd waar de nummers op staan. Vervolgens zet ik het zoekveld op 'Titel' en zoek ik op letters en lettercombinaties die in beide nummers voorkomen, net zo lang tot ik alleen die twee over heb. Maar dat werkt niet altijd. Bij Johnny Cash kom je met de letters 'in' een heel eind: dan is een derde van de cd's uitgeschakeld. Doe vervolgens nog een losse 'e' en je houdt over:

• Ring of fire
• I walk the line
• A thing called love
• Guess things will happen this way
• San Quentin
• Highwayman [feat. Kris Kristofferson, Waylon Jennings & Willie Nelson]

Dat vind ik een prima lijstje, maar voor nu heb ik eigenlijk helemaal geen zin in _San Quentin_. De rest mag mee, maar _San Quentin_ moet eruit. Nou, dat krijg je dus niet voor elkaar! Er is geen enkele lettercombinatie die _Ring of fire_ en _Walk the line_ gemeen hebben die ze niet ook gemeen hebben met _San Quentin_. Helemaal niet? Nee, er is wel één punt waarop _San Quentin_ verschilt in alle andere nummers die erboven staan: er komt geen liquidae in voor. De liquidae zijn een verzameling klanken waarvan alleen de /l/ en /r/ in het Nederlands (en Engels) voorkomen. Als ik in mijn zoekopdracht kan filteren op liquidae mogen _Ring of fire_ en _I walk the line_ allebei meedoen, maar _San Quentin_ niet. Conclusie. Steve, bouw fonologische zoekopdrachten in. Plz.

De komende week waait het weer waar het waait. Misschien weer met portemonnees in de Waal gooien, maar Dennis kennende zeer zeker met zines. Verder is er geen planning, alleen een lijst met benodigdheden. Het collectief dat geen collectief wil zijn strikes back.

geluidsinstallatie / webcam / computers / printer / langarmnietmachine / buttonmachine / koffiezetapparaat / koelkast / beamer / overheadprojector / gitaren / versterkers / loopstation / microfoons / straf fototoestel / waterkoker / tekenspullen / leenjassen / spuitbussen / snorren / vouwbenen / snijmachine / papier / snorren.

Dus mijn schrijfmachine en ik verhuizen deze week naar de Plufabriek om de boel daar op te vrolijken met slechte verhalen en geratel.

En aldus typte Sebastiaan:

U kent de Kutgitaar niet, maar ik sta er in. Het is goed dat u de Kutgitaar niet kent, want ze zijn nu al zo snel uitverkocht. Dit keer zijn het er 60. Voor uzelf is het ook goed dat u de Kutgitaar niet kent. Mocht u hem onverhoopt toch willen leren kennen: hij wordt gepresenteerd op 20 oktober, om 20:00, bij de Etalage Derde Walstraat op de Derde Walstraat in Nijmegen. Met die groene luifels. Als u wel de Kutgitaar wil leren kennen maar niet naar de presentatie kan komen, kunt u het op [deze](http://kutgitaar.wordpress.com) site proberen, maar ik beloof niets. Dat is extra. De keuze is gewoon: ja of nee. Indien ja: tot donderdag.

De Dikke Van Dale maakt geen melding van het woord koffiedrinken en dat is eigenlijk heel zonde. Als er iets bij onze cultuur schijnt te horen, is het wel het koffiedrinken. Want dat is de situatie waarbij de befaamde koektrommel op tafel komt, die open gaat, waar één koekje uit wordt gepakt, en die dan weer snel dicht gaat. Dat, roept elke Nederlander die ooit iets over onze cultuur heeft gehoord, dat is Nederlands.

Maar koffiedrinken als zodanig staat niet in de Van Dale. Natuurlijk, we kunnen het wel vormen aan de hand van de woorden koffie en drinken, maar koffie drinken levert eigenlijk een heel andere betekenis op. In eerste instantie zou je zeggen dat het woord koffiedrinken ook daadwerkelijk betekent dat je de drank koffie gaat drinken. Maar het mooie van het koffiedrinken is dat dat helemaal niet zo hoeft te zijn.

Bij mijn vader thuis is het bijvoorbeeld mogelijk om te vragen: 'Zullen we koffiedrinken?' Daarop is het volgende antwoord denkbaar: 'Ja, wat wil je drinken?' Kennelijk zit het woord koffie dus niet meer vanzelfsprekend in de betekenis van het woord koffiedrinken. Koffiedrinken is daarmee meer een ritueel, waarbij je eventueel koffie kan drinken, maar ook thee, sap of iets anders. Als er maar koekjes bij zijn, dat is geloof ik wel noodzakelijk, maar wij eten gewoon direct het pak leeg.