Kort | Seblog

In het voorgaande bericht meldde ik dat ik naar het Pantheon wilde. Dat was op de eerste dag, en ik ben er nooit meer in de buurt geweest. Een uur of wat geleden ontdekte ik dat Apple Maps Parijs volledig in 3D-weergave heeft ingescand. Na een grand tour door Parijs, beginnend met het huis waarin ik mij nu bevind, via de Eiffeltoren, de Notre Dame, de Jardin de Luxembourg, het Louvre, al die plekken die ik nu wél in het echt ken, kwam ik uiteindelijk toch weer uit bij het Pantheon. En toen ik het zo zonder de steigers zag, dacht ik opeens: waar is dat gat in het dak eigenlijk? (Ik vond het ding in zijn geheel al zo heel veel groter dan hij in mijn herinnering was.) De kenner voelt hem al aankomen, ik blijk hier al twee weken op zoek te zijn naar het Pantheon van Rome.

Met dank aan deBuren.

Mijn berichtgeving rond Parijs blijft wat achter en blijkt hier en daar zelfs onjuist. seblog.nl/het-pantheon-2

Precies toen ik me afvroeg wat er zou gebeuren als ik de sleutelkaart van mijn kamer zou vergeten, stond ik buiten zonder sleutelkaart.

Brui.

Ik ben in Parijs met @deBuren en wilde naar het Pantheon. seblog.nl/het-pantheon

Parijs op het internet. Het graf van Edith Piaf krijgt vijf sterren, maar dan wel van maar twee mensen.

Ik wilde naar het Pantheon, maar ook de stad zien, dus nam ik de metro naar Châtelet-Les Halles om eerst de stad te zien. Eenmaal daar bleek ik vlakbij het Louvre te zijn, dus liep ik daar ook heen. Vanaf het Carré du Louvre werkte ik naar voren en kwam uit op het grote plein met de glazen piramide. Vanaf daar was het eigenlijk alleen maar mogelijk om vooruit te lopen, over de symmetrie-as van de Jardin des Tuileries, naar Place de Concorde en over de Champs Élysées. Voor ik het wist was ik bij de Arc de Triomph, maar ik wilde het Pantheon zien. Ik keek op de kaart en zag dat teruglopen via de Eiffeltoren niet eens zo heel erg om was, dus dat deed ik dan maar. Ik kwam via de Avenue Kléber uit op een plein met een prachtig uitzicht op de toren. Ik liep naar de toren, onder de toren, van de toren vandaan en dacht: Hôtel Des Invalides, wat zou dat zijn? Ik liep naar de Seine en volgde de Seine en zag Musée d'Orsay en de Notre Dame. Ik was moe, maar dacht: ik wil naar het Pantheon, dus ik liep door. Eenmaal bij het Pantheon stond er een rij. Ik was te moe om in de rij te staan. Een vreemd mannetje dat de hele tijd naast de rij stond, ging ineens achter me in de rij staan. Ik liet hem voor. Hij bleef naar me kijken. Ik ben de rij uit gegaan, naar Jardin de Luxembourg gelopen en heb de metro teruggenomen.

Met dank aan deBuren.

Ik zit in de metro en hoor twee jongens Frans praten. Goede oefening voor #parijs, vanaf morgen met @deBuren.

Parijspreparaties. instagram.com/p/pwztfCvofv

Ik zag het niet aankomen, maar opeens is het Johnny Cash-avond.

Tennistafeltennis.

Daar moet je niet te lichtzinnig over denken.

Ik bedoel: bij die tweede categorie ligt de laptoplader gewoon steeds op het bureau, op de grond, in de tas, kwijt.

Volgens mij is de mensheid in te delen in twee categorieën: mensen mét een opbergplek voor hun laptopoplader en mensen die dat niet hebben.

Straks ook met nieuwe peterselie en tijm. instagram.com/p/pv2ymCPobH

In de Bijlmer met Bara. Heerlijk.

Tekstbeeld over social media promotie. Ja ja. seblog.nl/singer-songwriter

Vandaag komt er een man mijn kapotte wc-bril vervangen. Heet zoiemand dan een wc-opticien?

Dan zie je dit en denk je: wouw. Maar dan kijk je op de achterkant en denk je: hm, het is gewoon vanille-yoghurt.

Ik zak net door mijn wc-bril heen, dus ik bel direct de onderhoudslijn. 'Sorry meneer, na kantoortijden is dit alleen voor spoed.' Ja, nee.

Hoort Guns N' Roses bij de guilty pleasures? Zo ja: November Rain. Zo nee: November Rain.