Log in
Sebastiaan Andeweg
Seblog.nl

Kort

Om in het Japanse thema te blijven: toen mijn stage bij Das Mag afgelopen was kreeg ik het Japan-nummer van Granta en een boekje met Japanse puzzels. Combineer dat met mijn nieuwe Japanse lamp en je zou bijna denken dat ik er heen wil.

Japanse puzzels hebben volgens mij niet zo veel met Japan te maken, maar ik ben ze nu toch nu en dan aan het maken. Zoals je misschien wel weet begin je bij een Japanse puzzel altijd met het zoeken van een volledig gevulde rij. Als er geen volledig gevulde rijen zijn, moet je zoeken naar een rij die samen met de witte vakjes vol zal zitten. Als de puzzel 10 vakjes breed is, kan je een rij met '1 2 3 1' gewoon invullen: 1 + 2 + 3 + 1, plus 3 witte hokjes, is 10.

Maar dat optellen van die vakjes vind ik eigenlijk nog best lastig. Ik vergeet steeds die witte hokjes mee te rekenen. Omdat ik lui en cijferblind ben, heb ik er een Python-functie voor geschreven. 

def teller(numbers):
    total = numbers.count(' ')
    numbers = numbers.split(' ')
    for number in numbers:
            total += int(number)
    return total

Gooi er een string met door spaties gescheiden getallen in en hij geeft je de lengte van de rij.

>>> teller('1 2 3 1')
10
>>> teller('1 2 3 2 3')
15

Misschien moet ik nu verder gaan en een programma schrijven voor de rest van de puzzel. Volgens Wikipedia circuleren dergelijke programma's al en kunnen ze een Japanse puzzel in enkele seconden oplossen. Dit maakt de Japanse puzzel onbruikbaar als prijspuzzel. Het is maar dat je het weet.

2014-04-25 12:22
Zoals altijd: het kan efficiënter. Deze kreeg ik via de mail:

>>> c = lambda x: len(x) + sum(x) - 1
>>> c([1,2,3,1])
10
>>> c([1,2,3,2,3])
15

Hij werd aangeraden door Spinvis tijdens Literaturfest. Want: je vindt het afschuwelijk als je het leest, maar stiekem windt het je wel op. Ik kan nu oprecht zeggen dat het me niet opwond. Dat is niet om correct te doen ofzo, want ik moet ook gelijk toegeven dat ik het allemaal niet heel afschuwelijk vond ook. Misschien is mijn ziel afgestompt. Wel een aardig boekske verder.

[[boek:De necrofiel - Gabrielle Wittkop de-necrofiel.jpg 3]]

Ik heb zo'n gouden regel: als je het kan lezen in de originele taal, lees het dan in de originele taal. Ooit stonden op die lijst Nederlands, Engels, Duits en Frans. Tegenwoordig alleen nog maar Nederlands en Engels, en dat laatste ook maar met moeite. Maar zo niet bij Bukowski. Op een of andere manier was dat gewoon zó uit. Heel fijn.

[[boek:Post Office - Charles Bukowski post-office.jpg 5]]

Ik vond in een Japanese phrasebook de volgende zin:

ゆうべ会った人は高木さんじゃありませんでした。
yūbe atta hito wa takagi-san ja arimasen deshita.
The person I met last night was not mister Takagi.

Die zin alleen al is een verhaal. Niets meer aan doen, gewoon publiceren.

Meer laden