Oké, internet heeft door dat ik een poging doe Japans te leren. Wel lief dat ze nu al denken dat ik het kan. 
Seblog.nl
Mijn username is een hashtag voor een stelletje uit een Turkse serie, maar volgens Google Translate is het uit. Keert de rust terug? #sebsel
Het fijne van sms'en is dat je opeens 20 tekens meer hebt.
Ik doe research voor een verhaal met een tandarts. 
Keihard Bach op.
Ik word altijd een beetje ongemakkelijk van muziek met mannelijke achtergrondvocalen. Dan is het net alsof ik mezelf hoor meezingen.
Ik heb weer eens een kaartverkoop geknutseld.
Hoe megatof dit wordt hoeven we hopelijk niet uit te leggen. Kaarten zijn vanaf precies NU te koop: boekopdebank.nl http://t.co/kjxpZfksXG
Wat ik mis als ik door het centrum van Amsterdam loop: mijn fietsbel.
Volgens mijn agenda is het vandaag een Japanse feestdag. Ik heb gewoon to-do's. instagram.com/p/xvuQt3voRC
Volgens mijn agenda is het vandaag een Japanse feestdag. Ik heb gewoon to-do's.
De fundamentele vraag is: hoe ga je om met andersdenkenden. Kennelijk schieten wij die ook gewoon dood.
Ondertussen in de Bijlmer het type weer dat ik altijd associeer met het einde van de wereld.
Bij mij gaan de dingen mis zodra ik ze iemand beloof. Kennelijk verras ik graag mensen.
Koffie en bitterballen.
Parship heeft trouwens het thuiswinkel-waarborgkeurmerk, aldus de Youtube-reclame.
Sinds kort luister ik weer muziek. Ik weet niet, dat heb ik gewoon een hele tijd niet gedaan. Het probleem was dat ik mijn eigen collectie een beetje zat was, maar geen geld en vooral ook geen ruimte in mijn cd-kast had om daar wat aan te doen. Ik heb de gekke tic al mijn muziek op cd te willen kopen, zelf te rippen en dan nooit meer naar de cd om te kijken. Maar nu zat de kast dus vol.
Spotify lijkt een oplossing, maar dat heeft me altijd tegengestaan. Gewoon, dat je even een maand niet betaald en gelijk alles kwijt bent. Bovendien luister ik graag een collectie van muziek die ik ken. Bij Spotify voel ik me verplicht allemaal obscure nieuwe dingen uit te blijven proberen. O, en de app is kut. Ik betaal niet graag voor een kutte app.
Maar nu dus weer wel muziek. iTunes. Het voelt nog steeds vreemd iets te kopen zonder iets, maar de muziek is goed en daar gaat het om. En de app werkt. Heel fijn.
Een beetje space opera is 90 tot 120 duizend woorden. Handig lijstje. theswivet.blogspot.nl/2008/03/on-word-counts-and-novel-length.html
Ik schreef een stukje over jezelf tot iets zetten. seblog.nl/kaartenbakkaartjes
De laatste tijd omring ik mij met adviezen. Veel pluk ik van internet, sommige verzin ik zelf. Zelfverzonnen is om ze op kaartenbakkaartjes te schrijven. Soms zie ik het stapeltje liggen en blader ik er doorheen. Dingen als: Denk aan morgen, hoe voel je je dan over vandaag? en Doe alsof je iemand bent die het kan. Bij Niet met je benen over elkaar zitten schrik ik altijd op, betrapt. Kort stukje op Seblog is ook weer zo'n ding. In mijn notitieboekje staat: je kunt de dingen ook doen als ze niet comfortabel voelen. De dingen beginnen altijd met een oncomfortabel gevoel.
Ze bedoelen het goed.
