Dit stukje schreef ik gister op Oerol. Ik doe net alsof het echt waar is, maar ik rook niet.

dinsdag 19 juni

12:16
Ik loop over een pad met fietsers. Uit de bosjes komt muziek. Het zal wel een voorstelling zijn.

12:19
Ik hoor mensen klappen, dus het was een voorstelling.

12:23
Er zijn hier veel mensen en ik heb de zee nog niet gezien. Het is net alsof het hier geen eiland is. Ik ga de zee zoeken.

12:31
De mensen van de voorstellingen doen alsof het eiland van hen is. Op de boot al. Alsof de boot al een activiteit op zich was, middel en doel omgedraaid.

12:38
De zee is moeilijk te vinden als je de paden blijft volgen. We kunnen ook zonder. Ik heb net het pad verlaten. Mijn benen moeten nog wennen aan het gras en de takken, maar dat lukt nog wel. Ik moet oppassen voor water. Natte schoenen zoek ik niet.

12:55
Volgens mij zag ik net een schaap.

12:57
Ik heb het schaap gevonden. Er zijn meer schapen op dit eiland, dat weet ik, maar meestal zijn ze niet alleen. Deze wel. Er is hier verder niemand, alleen ik en het schaap.

13:11
Het schaap doet niet zo veel. Ik kijk van een afstand hoe het graast. Ik wil een sigaret roken maar dat kan niet als je zo alleen met een schaap en de natuur zit. Ik heb sowieso geen aansteker bij me.

13:23
Het kan aan mij liggen, maar volgens mij zei het schaap net iets tegen me. Ik kon het niet heel goed verstaan, maar het ging over de wind en het eiland, over het strand en de zee. Ik vroeg het schaap waar de zee was, maar het schaap zei niets meer.

13:37
Ik ben het schaap vragen blijven stellen, af en toe. Het schaap bleef zwijgen, tot ik vroeg wat hij van de eilandgasten vond. Kleine domme drenkeling, zong het schaap. Waar ben je toch geweest? Ik ben maar weggelopen.

13:47
Ik ben zelf maar naar zee gaan lopen. Het schaap kreeg ik niet mee. Ze zeggen dat het op een eiland niet uitmaakt welke kant je op gaat, dat je altijd wel zee tegenkomt, vroeg of laat. Tot nu toe heb ik niets gezien.

14:02
Ik ben het schaap kwijt. Ik had samen op een duin willen zitten, naar de zee kijken. Maar ik zie alleen maar gras.

Ten behoeve van de mystiek: de hier beschreven voorvallen hebben min of meer echt zo plaatsgevonden.

1

L.
Hé, ik zag je in de Lindenberg!

SEB
De Lindenberg?

L.
Ja, dit weekend.

SEB
Ik ben maar één keer per jaar in de Lindenberg en dat is eind november. Het zal wel iemand anders zijn geweest.

L.
Nee, je was het. En je had een nummer van Op Ruwe Planken in je achterzak.

SEB
Wat? Ik zou nooit een nummer van Op Ruwe Planken in mijn achterzak stoppen.

L.
Je was het echt.

2

Mijn moeder vertelt me over vroeger. Het was moeilijk om mij een naam te geven, zegt ze, bij iedere naam had mijn vader wel een leerling in de klas zitten die hem niet aansprak. Uiteindelijk kwam hij bij Vincent, dat vond hij een mooie naam. Misschien dat hij me ook wel naar Van Gogh wilde vernoemen. Maar toen kwam mijn moeder een heel nare jongen tegen die Vincent bleek te heten. Het was gelijk weer van de baan. Uiteindelijk is het Sebastiaan geworden.

3

K.
Ha, was jij zaterdag in de Ensuite?

SEB
De wat?

K.
De Ensuite, gaybar in Utrecht?

SEB
Nee, ik ken die tent helemaal niet.

K.
Gek, ik dacht echt dat jij daar was. Ik dacht al, waarom zegt hij niets.

4

Het is een uur of acht 's avonds en ik ga naar Nijmegen. Den Haag Centraal is weer rustiger na de spits, maar er zijn nog genoeg mensen. Ik twijfel nog even of ik langs de AH To Go moet gaan, maar besluit dat het beter is om gewoon maar in de trein te gaan zitten. Spoor 3, de trein naar Utrecht komt net aanrijden.
Als ik langs de trein loop zie ik in een groep mensen die verderop uitstapt iemand zwaaien. Het duurt niet lang, of het hele clubje dames staat te zwaaien. Het zal wel achter me zijn, maar iets in hun blikken zegt me dat ze naar mij zwaaien. Vincent roept er een. Ik stap in zodra ik bij een deur ben.
Vincent, blijven de dames roepen. Ze stoppen voor het raam, door de open deuren hoor ik ze. Nee, ja, ik dacht écht dat het Vincent was, jij ook? Ja, echt Vincent.

5

MARIJN SIKKEN
Al met al heeft dit verhaal zoveel potentie dat wij er graag de winnaar van WriteNow! 2012 van maken. Van harte gefeliciteerd, Vincent van Meenen.

6

Als ik op Terschelling uit de bus stap heb ik de Noordhoek snel gevonden. Er loopt een vrouw met een hondje. Het hondje komt blaffend op me af. Het zal je rugtas wel zijn, zegt de vrouw. Mijn rugtas piept inderdaad een beetje. Hou op, zegt de vrouw tegen het hondje. Als je tegen iedere rugzak moet blaffen krijg je het nog druk deze week. Het is net Vincent.