
Onwaar.
Onwaar.
Leuk, Songfestival! Alleen zo jammer dat dat TROS-logo daar steeds in de bovenhoek staat.
Ik mis Cornald Maas. #dagendatikcornaldmaasmis
Dit spandoek hangt hier al jaren, weet ik, maar dus al zo lang dat het rode rekeningnummer vervaagd is. instagr.am/p/LGcvX_PoQ9
Dit spandoek hangt hier al jaren, weet ik, maar dus al zo lang dat het rode rekeningnummer vervaagd is.
"Andeweg, wilt u deze maand nog een huurwoning vinden?"
Wtf? Het wordt steeds erger. Ik DENK aan een bloedneus en ik krijg er een.
Oja, want van goed eten ga je er slecht uitzien? instagr.am/p/LEQkEmvoSJ
Oja, want van goed eten ga je er slecht uitzien?
In Nijmegen noemen we de meimaand een Roze Meimaand. Waarom, en wie we precies zijn, dat weet ik niet, maar het is fijn dat er in mei veel roze dingen te doen zijn (vooral: roze feestjes).
Ik ben nu gewoon zelf de draad kwijt welke zines ik nou allemaal heb gemaakt.
Nu op Seblog: Hoe ik promoveerde tot ‘prominente roze Nijmegenaar’ seblog.nl/2012/05/hoe-ik-promoveerde-tot-prominente-roze-nijmegenaar/?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter
Ik vind die ronde schil van zo'n ei overigens maar onhandig. Kan dat niet in een knijpverpakking?
Deze eieren met spek zijn echt té vet. Als ik nu niet aankom weet ik het ook niet meer.
Nog 5 dagen om de Letteren-faculteit een mooie toekomst te geven: stem op de nummer 3 (Erik Persoon) v/d FSR-lijst :) (of op Nina) #rukiest
Zomer, het seizoen waarin je een bloedneus kan krijgen zonder je neus aan te raken. Luv it.
Nu op Seblog: Collectiefje: onze oom seblog.nl/2012/05/collectiefje-onze-oom/?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter
Ik ben een nephomo, hoor ik net. Want ik hoor dus ook net pas dat gisteravond het Songfestival was.
Gister zaten Wout, Elske en ik op een terrasje. Elske plukte een zin uit een boekje en toen speelden we collectiefje. Nu hebben we alledrie een verhaaltje dat begint met dezelfde zin.
Toen onze oom eindelijk begreep dat hij geen keus had, gaf hij ons een teken. We snapten het. Eén voor één stonden we op en liepen we naar de kamerdeur. Daar gingen we in een rijtje staan. Marja stond voorop, want zij was de grootste. We vormden een trappetje, vlak voor de kamerdeur, en wie over ons heen zou stappen zou Onze Lieve Heer een kus kunnen geven.
Oom stond op. Hij zei niets. Hij keek even naar Onze Lieve Heer en toen via Marja het rijtje af. 'Ach,' zei hij. Met iets van wroeging haalde hij een citroen tevoorschijn. We bekeken de citroen, maar niet te gretig. Gretigheid is ons niet waardig, had moeder gezegd toen ze wegging.
'Dit,' sprak oom, 'is een citroen.' Hij wees een beetje op de citroen en legde toen zijn hand erop, alsof hij bang was dat de citroen weg zou springen. 'Het is...'
Verder is oom nooit gekomen.
Billen? instagr.am/p/K7_qSNvoUB
Billen?