De Dikke Van Dale maakt geen melding van het woord koffiedrinken en dat is eigenlijk heel zonde. Als er iets bij onze cultuur schijnt te horen, is het wel het koffiedrinken. Want dat is de situatie waarbij de befaamde koektrommel op tafel komt, die open gaat, waar één koekje uit wordt gepakt, en die dan weer snel dicht gaat. Dat, roept elke Nederlander die ooit iets over onze cultuur heeft gehoord, dat is Nederlands.

Maar koffiedrinken als zodanig staat niet in de Van Dale. Natuurlijk, we kunnen het wel vormen aan de hand van de woorden koffie en drinken, maar koffie drinken levert eigenlijk een heel andere betekenis op. In eerste instantie zou je zeggen dat het woord koffiedrinken ook daadwerkelijk betekent dat je de drank koffie gaat drinken. Maar het mooie van het koffiedrinken is dat dat helemaal niet zo hoeft te zijn.

Bij mijn vader thuis is het bijvoorbeeld mogelijk om te vragen: 'Zullen we koffiedrinken?' Daarop is het volgende antwoord denkbaar: 'Ja, wat wil je drinken?' Kennelijk zit het woord koffie dus niet meer vanzelfsprekend in de betekenis van het woord koffiedrinken. Koffiedrinken is daarmee meer een ritueel, waarbij je eventueel koffie kan drinken, maar ook thee, sap of iets anders. Als er maar koekjes bij zijn, dat is geloof ik wel noodzakelijk, maar wij eten gewoon direct het pak leeg.