Pink Milkshake

Afgelopen weekend was ik op het Milkshake-festival en het was geweldig. Ik ging vorig jaar voor het eerst een dagje, en dit jaar voor het eerste beide dagen.

Toen ik 15 was fietste ik wel eens langs het COC in Leiden, soms zelfs puur en alleen om er even langs te fietsen. Ik durfde niet eens naar de deur te kijken, pas als ik verderop gekeerd was en aan de overkant van de straat terugfietstte kon ik even snel een blik op de ingang werpen.

Nu nog steeds ging ik 'verkleed als hetero' op weg naar het festival, om pas ter plekke te wisselen naar een outfit die vooral heel roze was, maar verder niet zo heel veel stof bevatte.

In een bepaald opzicht heeft zo'n outfit niets met mijn seksuele voorkeur te maken. Maar dit is ons festival, dus hoewel ik zin had in een roze outfit, wilde ik vooral ook iets aan wat duidelijk maakte: ik ben geen hetero die hier voor een dagje roze aan komt hebben.

Gister snapte ik opeens ook voetbalsupporters beter. Met z'n allen in je clubshirt, of in oranje, dat moet waarschijnlijk ongeveer hetzelfde voelen. Met je kleding laten blijken dat je erbij hoort, dat je snapt wat de juiste tint oranje, roze of rood-zwart-groen is.

Vroeger heb ik ook een tijd gehad dat ik het idee had dat ik tijdens gay-uitgaan moest scoren. Want dat is wat je doet, toch? En vooral als je de rest van de week in een wereld bent waar een dergelijke aantrekking niet vanzelfsprekend is, dan moet en zal het die avond gebeuren.

Gister merkte ik dat ik dat dit weekend los had gelaten. Sure, her en der een flirt is fijn. Maar bovenal waardeerde ik het om in een queer space te zijn, gewoon even te zijn wie je bent en wie je wil zijn.