Er zijn een paar gevleugelde uitspraken die ik vaak gebruik op werk (zoals '500 is nooit het goede antwoord') en dit software-cliché is waarschijnlijk de aanvoerder op die lijst:

There are only two hard problems in computer science: naming things, cache invalidation and off-by-one errors.

Vooral omdat het waar is: dingen een naam geven is moeilijk, en zonder namen zijn het eigenlijk alleen maar berekeningen zonder betekenis. Er valt pas geld te verdienen als er betekenis – en dus waarde – aan die getallen zitten.

Maar nu las ik een stukje van ntietz, waarin i signaleert dat beschrijvende namen voor stukken code problematisch zijn. De OrderCreateService maakt waarschijnlijk een order aan, maar zodra hij ook mails gaat sturen naar de klant, moet het dan niet de OrderCreateAndEmailSendService zijn? Succes met overal in je codebase de naam van de service aanpassen.

In plaats daarvan, zegt ntietz, moeten namen vooral leuk zijn (mijn vertaling). Diens belangrijkste punt: namen zijn een manier om identiteit uit te drukken, niet om te beschrijven. Het artikel noemt verder geen voorbeelden, maar in mijn hoofd heb ik nu een service genaamd Truus die de orders aanmaakt. De e-mail? 'O ja, die stuurt Truus.'

Ik denk niet dat ik mijn collega's overtuigd krijg, maar ik vind het een geweldig idee.

Ik ben dus mijn RSS-reader aan het uitmesten en daarbij leerde ik een paar dingetjes over HTML en CSS die ik kon niet wist of kende.

Bijvoorbeeld dat je dus een uitklapbare boomstructuur kan maken met alleen maar HTML en CSS, dus zonder Javascript, door gebruik te maken van <ul> en <li>, met daarin <details> en <summary>. Vooral die laatste twee elementen kende ik niet, weer wat geleerd.

In CSS-land zijn ze kennelijk ook bezig met een nieuwe manier van kleuren uitdrukken, genaamd LCH of oklch. Wie rgb of cmyk gebruikt, specificeert zelf hoeveel licht of inkt er moet worden gebruikt om de kleur te maken. In feite is dat een hele imperatieve manier van een kleur beschrijven. Een meer declaratieve manier is hsl, waarbij je je kleur beschrijft in termen van tint, verzadiging en helderheid. Deze methode heeft echter nog steeds een directe vertaling naar rgb en is dus een 'leaky abstraction'. De lch is een abstractie die rekening houdt met welke kleuren wij als mensen kunnen waarnemen, en maakt berekeningen met kleuren ('deze kleur maar dan iets donkerder') veel makkelijker.

Verder kwam Hidde met een leuke manier om flexbox te gebruiken voor data-visualisatie.