Zevenheuvelenstress

Zometeen is de start van de Zevenheuvelenloop en hoewel ik weet dat ik er gewoon van moet genieten ben ik behoorlijk zenuwachtig en onzeker. Mijn huidige record is 1:15:10, die liep ik in 2017. Daarna heb ik hem in 2019 nog eens gelopen in 1:22:04. Het idee is dat ik hem deze keer weer rond de 1 uur en 15 minuten zou kunnen lopen.

Maar de zenuwen zitten er dan nu in dat het, als ik dat wil, vandaag wel moet gebeuren. Het is behoorlijk kouder dan de afgelopen tijd, en het gaat waarschijnlijk vanmiddag nog regenen ook. Ik ben nu een beetje aan het samenstellen wat ik aan moet tijdens de wedstrijd, maar waarschijnlijk ga ik net te veel aan hebben omdat ik niet te weinig aan wil hebben.

En dan de training. Het ging echt heel erg goed, met meerdere keren per week een rondje, maar de afgelopen twee weken heb ik het helemaal laten versloffen. Zo voelt het, maar aan de andere kant kan je dit 'taperen' noemen en dan is het precies het juiste. Maar heb ik wel genoeg gegeten in de afgelopen week? Drink ik vandaag genoeg of net te veel? Allemaal onzekerheden.

Een paar weken geleden droomde ik dat ik naar een hardloopwedstrijd had moeten gaan, maar dat ik niet ging, omdat het niet meer ging, omdat ik niets meer gedaan had in de weken ervoor. Ik droomde de zelfsabotage die ik nu een beetje voel dat ik weer aan het doen ben. Je kan ook zeggen dat het druk was op werk.

Enfin, het plan ligt klaar, het horloge aan de oplader, de kleren hier naast me op de bank. Als het echt niet gaat gelden er twee regels: hou je vorm goed, geniet van de tocht.