Inmiddels heb ik Twitter helemaal van mijn iPad gegooid en omgeruild voor de Netflix app. Ik heb momenteel geen Netflix abonnement, dus dat is prima. Toch opende ik net de Netflix app. Zo gaat dat.

Het niet-meer-op-Twitter-kijken doet me goed. Ik krijg meer werk gedaan, en ik heb sowieso minder last van het gevoel dat de wereld aan het vergaan is. Misschien gaat hij dat ook wel, maar dat moet de wereld dan maar even zonder mij doen.

Ik was de laatste tijd wat meer activistische twitteraars gaan volgen. Zo van: dan blijf je op de hoogte van wat er mis is in de wereld. Dat voelt alsof je zelf ook activistisch bent en ergens aan bijdraagt. In zekere zin is dat zo: pas als je weet wát er mis is kan je er wat aan doen. Maar zoals ik zei: de wereld vergaat zelf al wel.

Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat het goed is dat er mensen ophef creëren over dingen waarover ophef gecreëerd moet worden. Maar help. Ik probeer ook nog de rest van de pandemie te overleven.

Nu ik dit opschrijf voel ik me alweer schuldig. Ik weet dat wegkijken een privilege is in veel dingen. Maar aan de andere kant: draag ik echt zo veel bij door het lezen van alle misstanden? Het is niet alsof ik het door het te lezen allemaal fix. Misschien staat het doorlezen ook wel actie in de weg.

Enfin, ik ben dit alles begonnen omdat ik in het laatste uurtje van februari toevallig een oude podcast met Cal Newport had opgezet. (Of ja toevallig, ik had daar behoefte aan.) Het heette Becoming a Digital Minimalist, en hij noemt IndieWeb erin, vandaar dat het in de Huffduffer tag langskwam. Uit mezelf zou ik nooit aflevering 479 van de ‘Art of Manliness Podcast’ gaan luisteren. (En het klinkt ook zo fout dat ik die podcast verder niet aanraad, maar die aflevering met Cal Newport is goed, want Cal Newport.)

Die wilde ik dus even noemen, alsook aflevering 269 van The Bikeshed (een podcast die ik wél in z’n volledige historie aanraadt voor iedereen die iets met programmeren doet). Deze aflevering heeft eigenlijk niets met het voorgaande te maken, anders dan dat ook dat me weer aan het denken heeft gezet. Soms wil je kabbelende podcasts en soms wil je even een goede. Deze deden dat voor mij. Check de shownotes om te zien of het ook iets voor jou is, zou ik zeggen.

Dit was dan weer een aflevering van Seblog. Bedankt voor het luisteren en je kan me ook vinden op Seblog. Je kan geen reviews achter laten op iTunes, maar ik waardeer de gedachte. Baiii~