In de tweeënhalf jaar dat ik niet op Facebook zat ben ik gaan geloven dat het een soort dystopisch ding is waaruit ik was losgekomen. Het gekke van dystopieën is dat de utopie er zo dicht bij ligt. Je weet dat McDonalds slecht is, maar in het moment zo lekker kan zijn.
Dus nu na tweeënhalf jaar dacht ik fak it, ik probeer het weer. Geef mij de filterbubbel, de honderden vrienden, het grote verbonden zijn. Geef me alles wat ik dacht te missen, dan geef ik je mijn data weer. Analyseer me volledig, maar vermaak me.
Maar het valt tegen. Facebook blijkt een verzameling van filmpjes en plaatjes te zijn geworden. De content is allemaal games, clickbait, politieke partijen en bedrijven die je iets willen verkopen. Het enige sociale dat eraan lijkt toegevoegd te zijn, is dat er boven elke post staat wie van mijn kennissen het leuk vond.
Waar deelt iedereen dán de mooie verhalen tegenwoordig?