Vandaag is mijn laatste dag in Parijs en mijn innerlijke toerist wilde nog heel graag even bij de Notre Dame naar binnen. Daar stond namelijk steeds een rij voor, en dan niet een beetje, maar rustig tot het midden van het plein. Vanochtend ging ik er al even kijken, me voorbereid op de rij, maar toen bleek de rij opeens tot aan de andere kant van het plein te zijn. Natuurlijk, dacht ik, zaterdag, dat had ik kunnen weten. Ik ben eerst nog wat andere dingen gaan doen voor ik weer een nieuwe poging wilde wagen.

Mijn plan van aanpak was als volgt: ik koop een boek bij Shakespeare & Company, om te lezen in de rij. Helaas stond daar ook een rij, maar dan om de boekwinkel binnen te komen. 'So,' zei ik tegen het meisje dat de rij bewaakte, 'I'm queueing to queue.' Binnen kon ik maar met moeite een boek vinden dat ik in het Engels zou willen lezen en ook een beetje leesbaar zou zijn in de rij. Ik ging voor een verhalenbundel van Tao Lin.

Eenmaal terug bij de Notre Dame was het plein afgesloten en stonden er honderden witte stoeltjes met mensen erop. Politieagenten hielden drommen teleurgestelde toeristen tegen, terwijl de locals met kaartjes aan keycoards zich door de massa's wurmden. Tao Lin gaat mee naar huis. Ik ga binnenkort wel naar het Van Gogh ofzo.

Met dank aan deBuren.