Verhalen schrijven is graven in je geheugen. Niet omdat je de dingen precies zo wil schrijven zoals ze gebeurd zijn, maar omdat je de dingen wil schrijven zoals ze gebeuren. Om te weten hoe de dingen gebeuren moet je weten wat er gebeurd is.

Gister kwam tijdens het schrijven opeens een Pokémon boven: Treechu. Het is de plantaardige versie van Pikachu, waarin hij evolueert als je hem een Leaf Stone geeft. Ik zou hem zo voor je kunnen tekenen. Ook het geluidje dat hij maakte in de tv-serie klonk weer in mijn hoofd.

Maar een snelle zoekactie op Google leverde niets op. Helemaal niets. Zelfs geen fan heeft zich ooit gewaagd aan een tekening van Treechu. En langzaam begon het te dagen: ik heb Treechu vroeger zelf verzonnen. Vandaar.