WriteNow!-column: Winnen of verliezen?

Dat was 'm dan alweer, mijn columnreeks voor WriteNow!.

De deadline voor Write Now! is verstreken en dat betekent dat dit alweer mijn laatste column is. Er breekt een spannende periode aan voor iedereen die heeft ingezonden: het wachten op de prijsuitreiking. Zou je wat gewonnen hebben?

Er zijn een paar mogelijkheden. Een van die mogelijkheden is dat je de eerste prijs hebt gewonnen. Hoera, 250 euro aan boekenbonnen en heel veel likes op Facebook (er wel even zelf opzetten dat je gewonnen hebt). Ook met plek twee en drie mag je blij zijn, want ook daarbij zijn er boekenbonnen en likes. En wie weet sta je dan alsnog in de finale, als je een wildcard wint.

De kans is veel groter dat je niet wint, helaas. Bij elke wedstrijd zijn er nou eenmaal meer verliezers dan winnaars, daarom is het winnen nou juist zo leuk. Maar: als je nu verliest betekent dat niet dat je niet kan schrijven. Het kan nog helemaal goed met je komen. Een anekdote uit eigen doos.

In 2007 schreef ik een verhaal over een man die al jaren een locker in het Gemeentemuseum in Den Haag had. Gewoon, euro erin en de sleutel meenemen. Wat hij daar precies bewaarde is me even ontgaan, maar op de bewuste dag van het verhaal was de locker leeg. Volledig van de kaart wandelt hij de deur uit. In de laatste alinea loopt hij opeens onder een tram, maar wordt tóch niet geraakt. Einde verhaal.

Ik dacht dat jaar écht dat ik zou winnen met dat verhaal. Ik weet niet precies hoe ik me dat in mijn hoofd haalde. Het zullen de aanmoedigingen van mijn docent Nederlands wel zijn geweest (die dit verhaal overigens niet gelezen had).

Vol goede moed ging ik naar de uitreiking in Leiden. Ik kwam de zaal binnen en zag daar allemaal andere mensen zitten. Ik dacht: als ik win, hebben zij niet gewonnen. Hm, niet winnen. Toen eenmaal het juryrapport werd voorgelezen, begonnen ze met een eervolle vermelding. En dat was het moment dat ik dacht: wacht, het kan ook best zijn dat ik helemaal niets win. En inderdaad: nummer drie was ik niet, nummer twee was ik niet en – alsjeblieft, alsjeblieft – nee, ook nummer één was ik niet.

Teleurgesteld ging ik weer naar huis, helemaal klaar met alles. Ik heb er een paar jaar niet door geschreven, wat niet echt de goede reactie was. Gelukkig ben ik uiteindelijk weer begonnen met schrijven toen ik Nederlands ging studeren. Ik zag Write Now! weer langskomen en dacht: misschien moet ik het nog eens proberen. Tot mijn verbazing won ik in 2010 de derde prijs in Gouda. Winnen doe je kennelijk als je het niet verwacht.

Maar ja, verwachten. Het jaar erop stuurde ik in naar Den Haag. Ik zou bijna zeggen: omdat ik iets verwachtte te winnen won ik niets. Achteraf gezien was mijn tekst ook niet heel goed. Maar het was goed: als je denkt dat je er al bent, is het goed om op je bek te gaan, dan merk je dat je nog helemaal nergens bent en dat je er gewoon hard voor moet werken.

En met hard doorwerken won ik uiteindelijk vorig jaar in Nijmegen de eerste prijs. De moraal van het verhaal? Dat je gewoon door moet blijven schrijven en hard moet werken. Niets is moeilijk voor hen die willen, maar je moet wel doorzetten.