Gdansk: de eerste indruk

Gdansk is toch best wel anders dan ik had gedacht. Als je satalietfoto's bekijkt, lijkt het echt een typische oostblokstad met lage huisjes afgewisseld met hoge flats. Een oostblokstad zoals ik die dus van film en tv zou kennen, want ik heb nooit eerder een echte gezien. Maar het centrum van Gdansk blijkt vol te staan met een soort herenhuizen. Amsterdamse geveltjes tref je er overal aan, maar dan wel in andere kleuren, vermoedelijk typisch Poolse kleuren. Toch, als je meer naar buiten de binnenstad gaat kom je toch wel weer het typische beeld van het vervallen Polen tegen.

Wat opvalt is dat de grote straat van Gdansk een autovrije toeristenhoop is. Overal staan kraampjes met kaarten en zonnebrillen, maar ook veel mensen die toeristenfrutsels verkopen, zoals daar zijn: de bal die groter wordt als je hem wegschopt, de platte poppetjes die op hyperpop dansen en een Japanse kalligrafie van je eigen naam. Bovendien heb ik iets gezien wat verdacht veel aan een vlooiencircus doet denken (een hond op een kleedje, met wat attributen ernaast en een man erbij die heel blij keek naar mensen die snel weglopen. Het is toerisme, en veel toerisme, maar dan ook wel in een vorm die je in de meeste landen al niet meer ziet. Het doet me allemaal wat ouderwets aan.

Maar hoewel er dus vrij veel toeristen op maandag rond het middaguur door die straat banjeren, buiten dat lijkt er helemaal niets te zien te zijn. Of dat waar is, ga ik zo onderzoeken aan de hand van een boekje dat ik voor 12 Poolse gevallen van een stand heb geplukt. Ook het boekje ziet er tamelijk ouderwets uit. Vooralsnog lijkt Gdansk dus nogal een saaie stad, als ik dat mag zeggen. Er is één winkelcentrum en buiten dat gebouw heb ik nog geen winkelketen aangetroffen. Nu is winkelen in een buitenlandse stad waar de winkelketens precies hetzelfde zijn als thuis niet echt een zinvolle besteding van je tijd, maar het geeft toch altijd wel houvast om in een vreemd land een H&M binnen te kunnen stappen.

Wel ben ik een plaatselijke supermarkt geweest, wat natuurlijk een beleving is. Eigenlijk zag het er gewoon uit als een Aldi, maar dan met hier en daar een A-merk erdoorheen. Het idiootste was toen ik bij de kassa kwam met mijn marsepijnreep, flesje water, nep-Magnum en twee broodjes. De kassa vond dat ik 6,07 Poolse gevallen moest betalen, dus ik gaf er voor de zekerheid 7 hele Poolse gevallen. En inderdaad: met veel zoekwerk kreeg ik nog 93 Poolse gevalletjes terug. Terwijl 7 van die gevalletjes dus maar 2 cent waard zijn. Bij 1 gevalletje zegt mijn omrekenmachine gewoon: € 0,00.

Toen ik de hoek om kwam lopen en dit hostel zag, heb ik innerlijk heel hard geschreeuwd en even overwogen om een ander te zoeken. Het ziet eruit als een oude barak die uit platen is opgebouwd, maar ook druk bezig is in te storten. Binnen valt het mee en zijn de kamers gevuld met de stevigste hoogslapers die ik tot nu toe heb aangetroffen in een hostel. Er is maar één sleutel voor de deur van mijn slaapzaal, waar in principe tien mensen kunnen liggen, waardoor ik dus steeds aan de jongen die dit lijkt te runnen moet vragen of de deur open kan, als hij dat niet is. Ik zei in principe, want er is slechts één ander bed bezet, door iemand die ik tot nu toe niet heb gezien.

In principe is het ook niet zo verwonderlijk dat dit hostel niet zo veel is. 1) Het staat in Polen en 2) drie nachten hier logeren kost me 95 Poolse gevallen, wat neer komt op € 24,12. Dat is inderdaad geen drol, daar kan je ook niet zo veel voor verwachten, zeker als je bedenkt dat mijn accomodatie inclusief ontbijt is. In een West-Europees hotel ben je al het dubbele kwijt aan alleen het ontbijt.

Hoewel ik er altijd zorg voor draag om hostels uit te zoeken met WiFi, hangt er ook in dit hostel helemaal niets anders in de lucht dan een stoffige geur. Dat betekent dat ik weer stukjes online moet gaan zetten op het moment dat ik wél internet heb, en de vraag is nog even of ik dat wel ga vinden in Gdansk. Jullie krijgen dit sowieso te lezen, maar of het pas wordt als ik in Finland ben is nu nog niet te zeggen. Zinvolle mededeling indeed, maar dan weet je waarom ik de stukjes antidateer.