Nu op Seblog: Terug van Hel seblog.nl/2011/07/terug-van-hel
Terug van Hel
De trein naar het toeristische badplaatsje Hel was heel heet, vond ik. De trein terug van het humoristische schiereiland was echter veel erger. Ik kwam tien minuten van te voren aan op het station, zodat ik wat speling had om hem te vinden. Aangezien ik nog steeds geen chocola kan maken van het Pools, neem ik voor alle zaken extra de tijd om het uit te zoeken. (Op dit moment ken ik één Pools woord, 'g?awny', wat je uitspreekt als 'gwavnie' en ook kan worden vervoegd naar 'g?awna'. Het betekend zoiets als 'belangrijkste', want het stond in het hostel op de meterkast en de grootste stations van alle plaatsen hier heten zo.)
Maar de trein stond dus tien minuten van te voren al helemaal vol met mensen. Echt vol. Twee dikke Duitsers hadden hun fietsen niet meer in de daarvoor bestemde rekken kunnen plaatsen, omdat er (waarschijnlijk geen Duits sprekende) Polen op de stoeltjes zaten. In Polen hangen ze hun fietsen met het voorwiel in de trein, zodat ze rechtop komen te staan. Superhandig, maar dan moeten mensen dus niet de klapstoeltjes bezet houden. Enfin, terwijl ik dacht van: och, ik pas er nog wel bij, dachten alle mensen die tien minuten lang dat ze er ook nog wel bij konden. Het resultaat was veel geprop en het vooruitzicht om minstens een uur niet te kunnen zitten. Mijn hoop op verlichting werd de grond in geboord toen er op de stationnetjes waar we stopten steeds twee mensen uitstapte en weer tien mensen naar binnen wilden. Waarschijnlijk gaat de trein maar één keer per uur, want iedereen verkoos de overvolle trein boven op de volgende wachten. Ik had de reis van te voren al helemaal uitgestippeld via internet, dus ik zou het niet weten. Dichter en dichter werd de mensenmassa, zoals ik in Nederland maar weinig ben tegengekomen. Verlichting kwam gelukkig op station Jastarnia, halverwege het schiereiland, waar een aardige hoop mensen de trein wilde verlaten. In het heen en weer geschuif zag ik kans om 'darf ich bitte, danke' even aan de andere kant van de Duitse fietsers terecht te komen. Daar kon ik de rest van de reis in ieder geval op de grond zitten. Uiteindelijk werd het helemaal geweldig toen iedereen er in W?adys?awowo uit wilde (daar begint het vasteland weer) en ik een zitplaats naast een stopcontact vond. Toen de trein op Gdynia G?owna stopte ben ik nog even Gdynia in geweest en heb daar een Engels boek gevonden, en dus ook gekocht. Het betreft Murakami, die ik toch eens wilde lezen, maar nu dus in het Engels ga proberen. Het is hard nodig, want ondanks mijn rantsoeneringen ben ik al bijna door _Echte slechte mensen_ heen. Zó veel is er nu ook weer niet te zien in Gdansk in je eentje, vooral met de avonden weet ik me niet goed raad. Vandaag wilde ik in Sopot kijken en op de terugreis even stoppen bij Gdansk Wrzeszcz, of hoe je dat ook mag uitspreken. Gdansk blijkt dus namelijk veel groter te zijn dan het oude centrum, en als ik het goed heb is er in Wrzeszcz ook het een en ander te beleven. Sopot is de badplaats tussen Gdansk en Gdynia in, die samen een soort driestad vormen. Ook dat zag er gister vanuit de trein wel goed uit.Nu op Seblog: Shoppen in Gdansk seblog.nl/2011/07/shoppen-in-gdansk
Shoppen in Gdansk
Als je ergens wil gaan shoppen in Gdansk, moet je dat zeker gaan doen in Galeria Ba?tycka. Dit is zeg maar het grote winkelcentrum van de omgeving, waar de rijke Polen winkelen. Tenminste, dat neem ik aan, want ik zag zelfs een Apple Premium Reseller zitten, terwijl ik al in geen drie dagen geen andere Apple-gadget heb gezien dan mijn eigen. Een bezoekje aan de Saturn maakt duidelijk waarom: alles is hier goedkoper dan in Nederland, behalve de Apple-gadgets.
Dat dit voor de meer welvarendere Polen is, blijkt ook uit het feit dat dit de enige plaats is waar ik bekende winkelketens heb gevonden. Waar vind je in Gdansk een H&M? Alleen hier. Wel zijn er talloze andere winkels waar ik nog nooit van gehoord heb in het kleine winkelcentrumpje bij het centraal station Gdansk G?owna, maar daarbuiten vind je alleen maar zelfstandige Polen en een enkele supermarkt.
Het is een beetje vreemd misschien, dat ik zo op zoek ben naar winkels die we in Nederland ook hebben. Immers: waarom ga je dan naar Polen, als je het in Nederland ook kan kopen? Dat klopt, maar ik ga graag op zoek naar aanknopingspunten. Gdansk is nogal een vervallen stad, of gewoon niet echt geweldig onderhouden. Dat maakt Gdansk nogal een enge stad om in je eentje rond te lopen. Je vraagt je af: waar is het leven? Nu ik hier in dit winkelcentrum zit, voel ik me prima op mij gemak: hier is het leven.
Eigenlijk stel ik 'leven' dus gelijk met welvaart, merk ik. Zolang er spullen te koop zijn ben ik tevreden. Geld moet rollen in mijn omgeving, en je moet zien dat het gerold heeft. Een vakantie als deze is goed om dit soort dingen van jezelf te ontdekken. Ik ben een luxemens, maar om met mijn broertje te spreken: liever een luxemens dan een kinderwens.
Morgen vlieg ik naar Turku, Finland, en ik ben benieuwd hoe het leven daar is.