Log in
Sebastiaan Andeweg
Seblog.nl

Kort

Die heerlijke drie minuten tussen onder de douche vandaan komen en weer plakken, daar doe je het voor op een dag als vandaag.

Dat je dan een nummer hoort dat je al heel lang niet meer hebt gehoord, dat je denkt o leuk, maar dat het niet dat nummer is, waardoor je het nummer nog steeds al heel lang niet meer hebt gehoord, soort van.

Het woord 'flikker' is eigenlijk best mooi als je het zonder negatieve lading probeert te lezen. Kunnen we dat niet hergebruiken? ✨🏳️‍🌈

De conducteur kon mijn nieuwe, ingecheckte ov-chipkaart – nog steeds in de ongeopende envelop – niet waarderen.

'Hi LED-lamp,' mompelt net een man terwijl hij de Jumbo uit loopt. Het kon ook 'heil Hitler' zijn, zo onduidelijk was het wel. Toen ik hem aan keek klopte hij op mijn schouder. 'Heil LED-lamp!'

Altijd als iemand vraagt ‘hoeveel?’ zeg ik in een gek accent ‘achtentwintig’. Vandaag ben ik jarig, u mag raden hoe oud.

Inmiddels ben ik alweer een paar maanden terug op Facebook, maar ik blijf twijfelen of dat wel een goed idee is. Na het lezen van stukken zoals deze, is die twijfel erger.

Facebook is enger dan bijvoorbeeld Twitter, omdat je op Twitter vooral in je eigen berichtjes bestaat, terwijl Facebook meer probeert jouw online identiteit voor je te zijn. Google is vergelijkbaar eng.

Het stuk observeert aan het eind dat bedrijven als Facebook zich "in toenemende mate [zullen] gaan opstellen als politieke spelers die de nieuwe wereldorde gaan vormen. Ze besturen alleen geen land, maar een wereldwijde gemeenschap van gebruikers."

Op grond van het idee van democratie waarmee ik ben opgevoed heb ik het gevoel dat ik er dan deel van uit moet maken om erover mee te kunnen praten. Voor één moment dacht ik dat ik daarom juist moest blijven. Maar Facebook is geen democratie of vakbond, Facebook is een bedrijf, en hoewel ze zeker goede dingen doen, weet ik niet of ik via deze weg vertegenwoordigd wil zijn.

Ik weet niet of van Facebook af gaan al als een politieke daad wordt gezien, maar ik vrees dat ook op Facebook blijven er een is.

‘“De tijd gaat snel, gebruikt hem wel,” dat zei mijn vader altijd,’ zei mijn vader.

‘Dat is toevallig,’ zei ik, ‘dat zei mijn vader net ook, maar dan over zíjn vader.’

Ik sta vandaag achter een kraam op de keramiekmarkt van Gouda met het tijdschrift van mijn moeder. Naast ons verkoopt iemand schaaltjes met daarop teksten in Comic Sans. ‘Ieder afscheid is het begin van een herinnering,’ leest een voorbijganger voor, ‘die is mooi!’

Meer laden