Kort | Seblog

Volgens mijn agenda is het vandaag een Japanse feestdag. Ik heb gewoon to-do's. instagram.com/p/xvuQt3voRC

De fundamentele vraag is: hoe ga je om met andersdenkenden. Kennelijk schieten wij die ook gewoon dood.

Ondertussen in de Bijlmer het type weer dat ik altijd associeer met het einde van de wereld.

Bij mij gaan de dingen mis zodra ik ze iemand beloof. Kennelijk verras ik graag mensen.

Koffie en bitterballen.

Parship heeft trouwens het thuiswinkel-waarborgkeurmerk, aldus de Youtube-reclame.

Sinds kort luister ik weer muziek. Ik weet niet, dat heb ik gewoon een hele tijd niet gedaan. Het probleem was dat ik mijn eigen collectie een beetje zat was, maar geen geld en vooral ook geen ruimte in mijn cd-kast had om daar wat aan te doen. Ik heb de gekke tic al mijn muziek op cd te willen kopen, zelf te rippen en dan nooit meer naar de cd om te kijken. Maar nu zat de kast dus vol.

Spotify lijkt een oplossing, maar dat heeft me altijd tegengestaan. Gewoon, dat je even een maand niet betaald en gelijk alles kwijt bent. Bovendien luister ik graag een collectie van muziek die ik ken. Bij Spotify voel ik me verplicht allemaal obscure nieuwe dingen uit te blijven proberen. O, en de app is kut. Ik betaal niet graag voor een kutte app.

Maar nu dus weer wel muziek. iTunes. Het voelt nog steeds vreemd iets te kopen zonder iets, maar de muziek is goed en daar gaat het om. En de app werkt. Heel fijn.

Een beetje space opera is 90 tot 120 duizend woorden. Handig lijstje. theswivet.blogspot.nl/2008/03/on-word-counts-and-novel-length.html

Ik schreef een stukje over jezelf tot iets zetten. seblog.nl/kaartenbakkaartjes

De laatste tijd omring ik mij met adviezen. Veel pluk ik van internet, sommige verzin ik zelf. Zelfverzonnen is om ze op kaartenbakkaartjes te schrijven. Soms zie ik het stapeltje liggen en blader ik er doorheen. Dingen als: Denk aan morgen, hoe voel je je dan over vandaag? en Doe alsof je iemand bent die het kan. Bij Niet met je benen over elkaar zitten schrik ik altijd op, betrapt. Kort stukje op Seblog is ook weer zo'n ding. In mijn notitieboekje staat: je kunt de dingen ook doen als ze niet comfortabel voelen. De dingen beginnen altijd met een oncomfortabel gevoel.

Ze bedoelen het goed.

Vannacht droomde ik dat ik hele dure horloges kocht en die dan opat. Goedemorgen 2015.

In 2015 ben ik perfect op de hoogte van de Japanse feestdagen. instagram.com/p/xUM_e1voaT

Oud en nieuw is het feest van de klok. Er zijn maar weinig dagen waarop ik me zo bewust ben van tijd.

'Dit is de tweede keer in mijn leven dat ik om ID gevraagd wordt,' zeg ik terwijl ik de kaart overhandig. Dat krijg je met mijn lengte. Zelfs die keer dat ik op mijn zestiende verjaardag een biertje ging halen, zei het kassameisje er tot mijn teleurstelling niets over. 'Ik doe gewoon mijn werk hoor,' mompelt ze nors.

Alle wasmachines in het washok zijn bezet. Ik was volgend jaar wel.

Als Harry Mulisch nou instagram had gehad.

Kak, ik zag net op de weer-app dat het alleen 's ochtends regent. Nu mag ik niet met de metro van mezelf. Dictator ben ik ook.

Heerlijk, vrouwen met windmeefietsen gebruiken als windschild. Zeker als ze door hebben dat je ze volgt. #creep

月火水木金土日

In de categorie 'het was maar 49 cent': appeltaartmousse. Mocht dit mijn laatste tweet zijn dan weet u waarom.

Meeuw. instagram.com/p/wd6tYxPodM