Kort | Seblog

Ik deed ruim een uur geleden de gordijnen dicht, omdat het donker was. Nu doe ik ze weer open, want het is weer licht.

Bwegh, ik wil weer intro.

Van alle vervelende 'Wij zijn echt de koningin'-tweets vond ik die dan wel weer leuk.

Ik voel me bijna een romanpersonage, hier op het feest van N. Kessels.

Alleen ja, daar is dus ook geen drol te beleven. Tijd voor een boek.

Wat doen normale mensen op een moment als dit? Oja, de tv. Laat ik die maar eens aanzetten.

Gister in het oosten, vandaag in het westen: regen en storm. Ik zit steeds aan de goede kant van het land.

Vangt de reis van Leiden naar Nijmegen aan om kwart voor tien en verklaart zich daarbij bij voorbaat al voor gek.

Ik ben geen fan van honden.

De hond en de homo. instagr.am/p/LTafb

En ondertussen is Steve gestopt, Gaddafi weg, Amerika zonder AAA, de intro afgelopen, de zomer nat. Waar zijn de constanten in de wereld?

Eerst vond ik twitter hopeloos ingewikkeld en rumoerig worden, waardoor ik terugviel op Facebook. Nu is Fb eigenlijk veel voller dan Tw.

@Tokstwit Ik vind jou toch een fijner huisdier. In Leiden dwingt de hond me om 22:30 te gaan slapen en komt de kat om 6:50 de kamer binnen.

Twitter bijgelezen, check. Facebook bijgelezen, check. Mail, check. G.nl, check. Dan nu toch maar eens kijken of er slaap mogelijk is.

@macdiver Dat zeg ik!

Nu dus bij m'n broertje op het logeerbed. Hij slaapt, ik zit op mijn MacBook met schermverlichting laag. Wat een rust.

Hier in Leiden gaat de hele familie om half elf naar bed. Daar zit je dan met je introhoofd, uit de woonkamer gejaagd door de slapende hond.

Stiefmoeder, na een uitbraak van de hond, als deze weer veilig terug is: 'o maai kat'.

Het is ook echt Leiden, de bus zit vol ballen. 'Koster! Waar is Konijn?'

Mijn zwakte jegens Twitter gecompenseerd met doortastendheid jegens de afwas. En uren later sta je in Leiden. Nederland is klein.