Gister schreef ik een stukje waarin ik Spotify een kutapp noem. Dat verdient nuance. Bij dezen.

Het nare aan Spotify is dat er een vrij basale functie niet goed werkt. Eens in de zoveel tijd probeer ik het weer, maar het blijft er in zitten. En dan ga ik dus weer weg.

Het geval is: als je een album afspeelt komt het album in de afspeelwachtrij te staan. Daar kan je keurig netjes zien welke nummers je nog gaat horen. Als je tussen de nummers van het album door een ander nummer wil horen, kan je een nummer selecteren en voor 'toevoegen aan wachtrij' kiezen. Nadat je huidige nummer is afgelopen speelt hij dat nummer en dan gaat hij weer door met het album. Allemaal heel fijn en bloemetjes.

Maar stel dat je het album dat je aan het draaien bent niet af wil luisteren. Gewoon, als dit nummer is afgelopen, dan de rest niet meer. Dat gaat niet. Je kan wel de aan de wachtrij toegevoegde nummers (met een geel stipje ervoor) verwijderen, maar niet het album waaruit je aan het afspelen bent. Dat is de basis, die gaat nooit weg. Ik vind dat irritant.

Erger is het als je zoekt op iets. Als je dan een nummer aanklikt ga je afspelen vanuit die zoekopdracht. Zoek eens op 'summertime' (dat betekent lente of zoiets) en voor je het weet krijg je eindeloos hetzelfde nummer door diverse artisten, samen met andere nummers die toevallig ook 'summertime' in de titel hebben. Ik kan natuurlijk ook wel gewoon de muziek uitzetten, maar ik hou er niet van een nummer af te kappen als het eenmaal is begonnen.

Zet daar iTunes tegenover. Als je iets aan het afspelen bent kan je te allen tijde het venstertje met 'volgende nummers' openen, waarin je precies ziet wat er komt. Er zijn zelfs twee categorieën, eentje voor de nummers die je er tussendoor doet en eentje voor het album dat je aan het afspelen was. Bij beide staat een 'wis'-knop, heel overzichtelijk.

Ik hou van muziek, maar het moet wel uit kunnen als ik dat wil. O, en dat zwart is lelijk.

De laatste tijd omring ik mij met adviezen. Veel pluk ik van internet, sommige verzin ik zelf. Zelfverzonnen is om ze op kaartenbakkaartjes te schrijven. Soms zie ik het stapeltje liggen en blader ik er doorheen. Dingen als: Denk aan morgen, hoe voel je je dan over vandaag? en Doe alsof je iemand bent die het kan. Bij Niet met je benen over elkaar zitten schrik ik altijd op, betrapt. Kort stukje op Seblog is ook weer zo'n ding. In mijn notitieboekje staat: je kunt de dingen ook doen als ze niet comfortabel voelen. De dingen beginnen altijd met een oncomfortabel gevoel.

Ze bedoelen het goed.