Gister ontplofte er een bom bij een overheidsgebouw in Oslo. Een paar uur later vond er op een eiland daar niet ver vandaan een anderhalf uur durende schietpartij plaats, waarbij één man tenminste 84 jongeren doodschoot. Op twitter kwamen verontwaardigde berichten, onbegrip, medeleven, zoals dat hoort, en in Nederland trendde het even.

Vandaag werden de aantallen pas echt bekend, zond de NOS de hele ochtend extra journaals uit en kwamen er internationale reacties van staatshoofden. Maar op twitter bleef het nog tamelijk rustig. Een wereldwijd trending topic bleef uit. Tot een uur of zeven. Toen werd bekend dat zangeres Amy Winehouse zichzelf eindelijk de dood in heeft gezopen. En jahoor, overal ter wereld stond twitter roodgloeiend. Wat een drama.

Ik heb me daar de afgelopen uren best druk over gemaakt. Veel liever maak ik Noorwegen ongedaan dan Amy's dood. Helaas zijn er ook mensen die daarop antwoorden dat ze het liever andersom doen. Ze zullen haar muziek missen. Alsof ze met haar dood opeens uit de platenzaken is verdwenen.

Volgens mij is de dood van een zangeres die toch al jaren bezig was met die kant op te gaan, vele malen minder erg dan de dood van 84 onschuldige jongeren door een malloot met een geweer. Ik ben er al de hele dag mee bezig en elk nieuwsuur werden de berichten erger. Een schietpartij in Noorwegen. Op een eiland. 84 doden. Dat de dader als agent was verkleed, de jongeren vroeg om bij elkaar te komen, zodat hij kon vertellen over de bomaanslag in Oslo. Dat hij daarna het vuur opent. De beelden van een jongen die op de rotsen nog smeekt om zijn leven. Ik vind het meer dan gruwelijk.

Kortom. Hou eens op met Amy Winehouse. Dit deed ze zelf. En geef eens wat meer aandacht aan de echt verschrikkelijke gebeurtenissen in de wereld.