Log in
Sebastiaan Andeweg
Seblog.nl

Kort

In de tweeënhalf jaar dat ik niet op Facebook zat ben ik gaan geloven dat het een soort dystopisch ding is waaruit ik was losgekomen. Het gekke van dystopieën is dat de utopie er zo dicht bij ligt. Je weet dat McDonalds slecht is, maar in het moment zo lekker kan zijn.

Dus nu na tweeënhalf jaar dacht ik fak it, ik probeer het weer. Geef mij de filterbubbel, de honderden vrienden, het grote verbonden zijn. Geef me alles wat ik dacht te missen, dan geef ik je mijn data weer. Analyseer me volledig, maar vermaak me.

Maar het valt tegen. Facebook blijkt een verzameling van filmpjes en plaatjes te zijn geworden. De content is allemaal games, clickbait, politieke partijen en bedrijven die je iets willen verkopen. Het enige sociale dat eraan lijkt toegevoegd te zijn, is dat er boven elke post staat wie van mijn kennissen het leuk vond.

Waar deelt iedereen dán de mooie verhalen tegenwoordig?

Every social network has its own dynamics, and when you leave for a couple of years, you need to take the time to familiarise yourself with the tone of communication again. At least, that is what I tell myself when I'm spending hours and hours on end scrolling through Facebook.

Also just realised I have no-one to talk to about this. It feels so lonely, being connected again, because nobody shares that 'again' aspect of it. Everyone I know is on Facebook, or I think they are, and I don't want them to happily poke my newly activated account. I want to see what Facebook does with my account. Will it try to bring old posts under the attention of friends, to give me likes and comments, so I stay? Or will it be unnoticed?

Now I have to go to a real-life event. I will try and resist telling people about my Facebook adventure. (That's why live blogging about it in English seems a good idea. I think this will be unnoticed as well.) The nice thing is: I can just post an RSVP to a Facebook event via my site. Will hook up Brid.gy tomorrow, if I still think Facebook is a good idea then.

You guys have no idea how scary it is to log in to Facebook after 2 years. (I have been back for 15 minutes at the 0.5 year point to transfer ownership of some Pages.) My profile picture is still the one from back then (although the black and white one I use on this site is actually older). There are 97 notifications in the world-icon and I don't want to click them. I scrolled through the feed, a few posts, and they all look like personal insight in lives of people I haven't seen in years. With every move of my mouse I feel like the addiction is right around the corner. But it could be me, freaking out, because I know the countless hours I spent scrolling that page. I have no idea what I want with this.

I'm logged out again. No disabling, just logged out. We'll see tomorrow.

Laatste dag van de maand, 22:45, nog 92 MB te gaan op mijn databundel. Dat moet op kunnen, die vier gieg, voor het eerst in mijn contract.

(Mijn huidige aanpak van Twitter-discussies is zwaar over de 140 tekens gaan en dan naar mijn blog linken. Ik weet niet of het echt werkt.)

Ik wil best de stemwijzer doen, maar ik weet niet wat ik ga stemmen. Dat maakt de haha-kijk-helemaal-fout-screenshot aan het eind zo lastig.

Ik vind het een beetje onethisch om Prince te luisteren op Apple Music. Dus dat doe ik niet. Heel iTunes staat er vol mee, maar ik dacht, nee, hij heeft zich er zijn hele leven tegen verzet, dan moet ik dit nu niet luisteren.

Dus ik luister andere dingen. Net zet ik een afspeellijst op. Ik denk: hm, van wie is dit nummer? En ja hoor. Ze hebben Prince ook gewoon aan allerlei bestaande afspeellijsten toegevoegd. Sta je dan met je goeie gedrag.

Gister het gedempte knarsen van voetstappen in de sneeuw. Vandaag het geluid van dooi, als een beekje door het bos. (hè get wat poëtisch)

Mijn schermloze dag is nu officieel mislukt. Ik ging van 'geen scherm' naar 'alleen telefoon', maar toen zat er een bug in de code die moet bijhouden hoe veel ik gelezen heb vandaag, dus nu zit ik toch weer achter mijn laptop, in de code, met koffie, IndieWeb-dingen te doen.

Inzichten op de late avond: het probleem is niet dat ik niet op Facebook zit. Het probleem is dat jullie er allemaal wel op zitten, en dat normaal vinden.

En, min of meer door Tegenlicht van vanavond: zwart-wit denken los je niet op met grijstinten. Het tegenovergestelde van zwart-wit is kleur, een totaal andere manier van kijken.

En dat gaat dan dus niet over ‘Trump denkt zwart-wit’ of ‘mensen die Trump erg vinden hebben een psychose’, want dat is in zichzelf nog steeds zwart-wit. Dat relativeren (wat ik net deed) is denk ik een grijstint. Kleur is de nuance proberen te zien.

Meer laden